ben een nicht van annelies en heb zeer goede herinneringen aan tante aag jan en annelies, heb gisteren het boek gelezen en ben geemotieerd wat haar en haar gezin is overkomen, kan alleen maar schrijven wat ik nu geschreven heb, had graag anders weer iets van jou vernomen. Liefs henneke
'Weet wat je hebt'
Een boek over het leven met ALS
- Auteur
-
Annelies de Bloois-van Rheenen
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 1 reviews
- Prijs
- € 16 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Een vrouw staat vrolijk en opgewekt in het leven. Van de een op de andere dag wordt dit anders. De vrolijke vrouw verandert langzaam in een vrouw die afhankelijk wordt en niet meer in staat is voor haarzelf te zorgen. De weg naar het stellen van een juiste diagnose blijkt lang te zijn. In dit boek vertelt Annelies de Bloois-van Rheenen wat ze heeft moeten doormaken. Ze vertelt hoe zij en haar gezin dit proces hebben beleefd.
Over de auteur
"Ik woon in een prachtig dorp in de Betuwe, Beusichem. Ik ben geboren in 1952, getrouwd en ik heb twee kinderen. Ik ben dit boek gaan schrijven, omdat ik wil dat mijn ziekte meer aandacht krijgt en dat andere mensen door het lezen van dit boek misschien een hoop leed bespaard blijft."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461760524 / 978-94-617-6052-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 18-03-2011
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 60
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
10 mei 2009: Moederdag verloopt rustig, de kinderen zijn wel even langs geweest. Van mijn man, ik ben zijn moeder dan wel niet, krijg ik een elektrische tandenborstel. Op zich ideaal, alleen met kromme vingers en handen die niet meewerken is het niet zo ideaal. De borstel blijft steken achter mijn wang en maar doorratelen. De kronen zijn nog nooit zo schoon geweest. Helaas kan ik nu alleen de tanden ermee poetsen. Daarvoor had hij ook al een mobieltje voor mij gekocht, in geval van nood en in verband met mijn valpartijen. Dan kan ik, als ik buiten val iemand bellen. Heel lief en goed bedoeld, maar aangezien ik niet mobiel ben, bak ik er niets van. Met mijn kromme vingers kan ik de nummers niet intoetsen. Later als de boel weer gaat werken, zal ik er profijt van hebben, maar zo ver is het helaas nog niet. Zo, ik leg de pen weer even neer, mijn hand en vingers zijn weer aan rust toe en ik ook. Het is een vermoeiende ziekte, net een zware griep die maar niet over wil gaan. Ik dacht in het begin: een beetje last van mijn spieren, dat is zo weer over. Niets is minder waar.