Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Mag ik ook leven?

Auteur

Daniël Crombez

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (2 reviews )
Prijs
21 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

In 1958 komt Daan terecht in een katholiek weeshuis. Een non en opvoeder, bij wie hij wordt achtergelaten, terroriseren en mishandelen de weeskinderen. Hun leven is een gevangenis waar ze niet uit kunnen ontsnappen. De tragische gebeurtenissen die Daan meemaakt, zal hij nooit kunnen vergeten. Later vertelt hij aan een bevriend echtpaar over zijn angsten. Dan begint de verwerking van de trauma’s uit zijn jeugd en keert hij ten slotte terug naar het weeshuis, voor een confrontatie met zijn verleden. De biografie Mag ik ook leven? is ontroerend en schokkend. Het verhaal blijft bij, lang nadat het boek uitgelezen is.

Over de auteur

"Dit boek is een biografie over mijn leven. Ik werd als baby in een weeshuis geplaatst, waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Deze biografie vertelt over de vreselijke maar soms ook grappige dingen die ik er heb meegemaakt. Het is een aanklacht tegen het onrecht dat ons wezen werd aangedaan. Wij werden gehaat, mishandeld en misbruikt. We hadden geen recht op een menswaardig bestaan noch op een normale jeugd."

Productinformatie

ISBN
9789461761088 / 978-94-617-6108-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
08-04-2011
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
186
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

Op een dag had de non een nieuw strafmiddel gemaakt: een zweep bestaande uit lange plastic lintjes met onderaan kleine balletjes. Waar ik al bang voor was; zij gebruikte dit zweepje te pas en te onpas. De strepen ervan bleven soms dagenlang in mijn billen staan. Iedereen maakte wel eens kennis met de zweep. De non moest die maar in haar handen hebben en de kinderen durfden al niet meer te bewegen. Zo'n angst hadden we van het zweepje. We wisten soms dagen niet hoe te lopen van de pijn aan onze billetjes. Hoewel ik ook dikwijls van de zweep kreeg, waren er andere dagen dat de non mij voortdurend kuste en van geen ophouden wist. Ik kon niet begrijpen waarom ze soms zo vriendelijk kon zijn en dan het volgende moment tegen mij tekeer ging. Dagen gingen voorbij met de constante vrees voor 'het zweepje'. Later, toen ik wat ouder was, moest ik elke morgen het eten gaan halen in de keuken. Een ochtend was ik iets vergeten en keerde terug. Daar was de Zwarte (een opvoeder) eieren op een grote warme plaat aan het bakken. "En wat kom jij hier zoeken, Daan?", vroeg hij. "Ik ben iets vergeten", antwoordde ik bevend. Toen begon hij luid te roepen en zei dat ik bij hem moest komen. Hij pakte mijn arm vast en duwde mijn elleboog tegen de warme plaat aan. Ik huilde en riep het uit van de pijn, maar hij bleef duwen. "Ik zal het niet meer vergeten, meester! Nee, meester! Nee meester, niet doen! Niet doen!" De tranen sprongen in mijn ogen en ik schreeuwde het uit van de pijn. Maar hij had geen medelijden.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Geschreven door maxim op 31-05-2011
ik ben 17 jaar en zat 14 jaar in ons tehuis het is veel veranderd maar veel hulp is er niet
door Ruyssen jean Pierre op 26-10-2023
Ik ben er ook opgevoed. Ik wist niet van dit boek af.
Nu pas ben ik dit te weten gekomen. Ik heb het boek besteld.
Dank aan de schrijver dat hij dit op papier heeft neergeschreven.
Ik heb dit ook ondergaan, hij spreekt van Ons tehuis daar ben ik ook opgevoed.
Ik ben op 12 jarige leeftijd daar toegekomen en was voordien sedert mijn 3 jaar in Stella Maris te Kortrijk waar ik ook erge dingen hebt meegemaakt zowel door een non als door een Broeder.
Bedankt Daniêl om dit moedig naar buiten te brengen.