Het boek bevat niet alleen brieven van een jonge Nederlandse soldaat in Indië maar ook foto's uit de tijd van de 'politionele acties'. Die periode wordt beschreven door een jongen die als 18-jarige uit Nederland vertrekt en drie jaar later terugkeert. Zijn ervaringen vertonen overeenkomsten én verschillen met die van 'onze jongens en meiden in Afghanistan' in het begin van deze eeuw.
Samenvatting
In 1946 vertrok Ad van der Burg (Maassluis, 1927) als "broekie" van 18 jaar naar het toenmalige Nederlands-Indië. Daar was hij tot 1949 in actieve dienst als oorlogsvrijwilliger op zowel Java als op Sumatra. Alle brieven die hij in die tijd aan zijn oudere broer Leen schreef, zijn bewaard gebleven. Ze geven een indringend beeld van die periode en hoe Ad die tijd beleefde.
Zijn dochter Astrid kreeg de brieven, samen met diverse foto’s en papieren, na het overlijden van haar vader in haar bezit. Zij stelde dit mooie tijdsdocument samen.
Over de auteur
"Ik ben in 1957 in Den Haag geboren. Na het overlijden van mijn vader in 1998 kreeg ik zijn brieven en foto’s in mijn bezit. Hij was zelf van plan geweest er een boek van te maken, maar dat is er nooit van gekomen. Z’n materiaal fascineerde me zo dat ik besloot zijn plan alsnog uit te voeren. Dat is nu gelukt. In Nederlands-Indië 1946-1949 is die periode uit het leven van mijn vader nu vereeuwigd."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088342387 / 978-90-883-4238-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 11-01-2008
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 130
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
De radioverbinding is gedurende alle acties prima geweest en heeft zonder gein veel eigen mensenlevens gespaard. Zo lagen we bijvoorbeeld verleden week dinsdag onder eigen mortiervuur en niets is er zo rot als onder eigen vuur te liggen, je voelt je dan door iedereen verlaten. Toch heb ik direct daarvan bericht doorgegeven en ogenblikkelijk werd het vuren dan ook gestaakt. Was de radio er echter niet bij geweest dan had je grote kans gehad, dat het hele zaakje in de soep gejaagd was. Maar ja, we hebben nu eenmaal met trouwens bijna alle acties ontzettend veel geluk gehad en dat moet je hebben. Als je er goed over nadenkt, kun je er met je pet niet bij, dat we maar zo weinig verliezen geleden hebben. ’t Is te hopen dat die Commissie-Generaal gauw samengesteld is, en ik denk wel dat er hier dan gauw iets anders zal gaan gebeu-ren. Sharir zal dan wel president worden van de republiek, maar daar boven staat dan toch weer een Hollander en ik vermoed, dat wij daar niet op achteruit zullen gaan. Dan het hele zootje van Jappen en terroristen opruimen en ik denk dat we over een jaar al een heel stuk verder zijn. Ik begin Van Mook nu ook in een beetje ander licht te zien, en ik vermoed, dat het een verdomd lepe gozer is. Als de eerste divisie hier dan een poosje aan land is, zal het er wel gauw op los gaan van West naar Oost en van Noord naar Zuid. Generaal Spoor is weer hier terug, maar ik geloof dat hij zich meer bezighoudt met diplomatie dan met het leger. Zoals je misschien al weet (het is hier tenminste een publiek geheim) loopt de opperbevelhebber van de TRI rustig in Batavia rond en zit nogal veel met Spoor te smoezen. Ik ben werkelijk benieuwd naar de ontknoping van het Indonesische drama. De nieuwe regering in Nederland schijnt toch wel een beetje steviger in de stoel te zitten dan de oude. Zijn er ondertussen al NSB-ers en dergelijk gespuis vrijgelaten? Ik kan me voorstellen dat men dat niet neemt. ’t Zal nog wel erger worden, als de oud B.S-ers en K.P-ers terugkomen uit Indie, je moet ze er hier maar eens over horen. De meesten hebben eigen revolvers en ik vermoed wel dat ze nog eens dienst zullen doen in Holland.
Reviews (3)
Nederlands-Indië 1946-1949. Brieven van een Nederlands soldaat is een van de beste werken in dit genre dat wij gelezen h12207726 10200957457174962 234522802 nebben. Dat komt mede doordat Van der Burg een intelligent man en een begenadigd schrijver was. Door het lezen van zijn brieven maakt hij de willekeurige toeschouwer deelgenoot van zijn belevenissen, ergernissen, optimisme en uiteindelijk defaitisme, dat de manschappen aan het einde van de strijd gaat beheersen.
Van der Burg dringt bovendien nergens in zijn brieven zijn opinie hinderlijk aan de lezer op, een vooringenomenheid en zelfgenoegzaamheid die bij professionele wetenschappelijke schrijvers nog wel eens te laken valt.
Astrid Manders-van der Burg heeft er derhalve zeer goed aan gedaan de brieven van haar vader niet in een lade stof te doen vergaren maar als boek uit te geven.
Van der Burg dringt bovendien nergens in zijn brieven zijn opinie hinderlijk aan de lezer op, een vooringenomenheid en zelfgenoegzaamheid die bij professionele wetenschappelijke schrijvers nog wel eens te laken valt.
Astrid Manders-van der Burg heeft er derhalve zeer goed aan gedaan de brieven van haar vader niet in een lade stof te doen vergaren maar als boek uit te geven.
een ietwat teleurstellend boekje, waar weinig feitelijkheden in staan over wat er nu werkelijk in Indië gebeurde, maar voornamelijk ditjes en datjes van het dagelijks leven, weinig verrassend. Het boekje voegt weinig of niets toe aan het algemene beeld van de militaire acties of van de acties van de tegenstander.