De prijs van vrijheid

Het is het jaar 1428. Frankrijk is verwikkeld in de Honderdjarige Oorlog met Engeland en genadeloze Engelsen trekken plunderend door Frankrijk. Als het dorp van de 15-jarige Mary de la Vien overvallen wordt, kan zij ternauwernood ontsnappen en zint zij op wraak. Ze trekt het onrustige Frankrijk in om de gevangen genomen dorpelingen terug te halen. Ondertussen merken vriend en vijand haar onvervalste moed en wijsheid op en moet ze vechten om te overleven. Mary zal alles op alles zetten om haar dode familie te wreken en de gevangenen te bevrijden. Maar tegen welke prijs?

"Van jongs af aan ben ik een enorme liefhebber van boeken lezen, waardoor ik kind aan huis was in de plaatselijke bibliotheek. Ik interesseer me vooral in verhalen met een historische achtergrond, waarbij de Middeleeuwen mij heel erg boeien. Na het VWO ben ik van plan om geschiedenis te gaan studeren."

Ik moest weg, zo snel mogelijk. Het maakte niet uit waarheen. Als ik maar de vrijheid had. Een kraai kraste en geschrokken keek ik op. De dag die mooi had geleken, leek nu donker en dreigend. Regenwolken pakten zich samen, de donder rommelde in de verte. Het rustige meertje waar ik zat, was niet langer veilig voor me. Ik was niet langer veilig. Ik had moeten weten dat het zou komen. Ik was vijftien, ik had de leeftijd. Maar toen vader vanochtend opmerkte dat ik zou gaan trouwen, wist ik niet hoe ik het had. De bomen ruisten, een sterke wind kwam opzetten. Mijn geheime meertje werd omringd door de grote essen, die sterk en fier als een muur de wereld buiten hielden. Hoe vaak had ik me hier wel niet verstopt, als vader weer eens woedend achter me aan zat. Ik legde een hand op mijn wang, die nog nagloeide van de klap van vanmiddag. Een vochtige waas verscheen voor mijn ogen en woedend gooide ik een steen in het water. Ik had altijd gedroomd van ridders, kastelen. Oneindige liefde. Verbitterd dacht ik aan de realiteit. Wat had dit leven mij in godsnaam te bieden? Van de ene op de andere dag was ik verloofd. Mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Mijn handen balden zich tot vuisten toen ik het gezicht van mijn vader voor me zag. Die zwarte ogen, die trotse blik. Maar mama... Ik had niet gedacht dat zij hiermee zou kunnen instemmen. Dat ik zou trouwen met... Ik sloot mijn ogen. Met Reyens. Boer Reyens. Misselijk dacht ik aan de oude man, die sinds de dood van zijn vrouw zo verbitterd was geraakt dat iedereen die het waagde op zijn erf te komen, een mes tussen zijn ribben kon verwachten. Zijn vijf kinderen zagen geen daglicht en waren schuw en eenzaam. Reyens was gierig, haatte alles en iedereen. 'En met dat monster moet ik trouwen?' mompelde ik voor me uit. 'Nooit!'