Na wat ik tot nu toe gelezen heb kan ik niet wachten om de rest van het boek ook te lezen.
Ik woonde bij Sjonnie en Anita
- Auteur
-
Marian Janssen
- Uitvoering
- Paperback
- Reviews
- 1 reviews
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Omdat kater Harrie genoeg heeft van zijn zwerversbestaan besluit hij op een regenachtige dag in te trekken bij Sjonnie en Anita. Vanaf die dag houdt hij een dagboek bij. In dit dagboek vertelt hij openhartig over het bewogen leven van Sjonnie en Anita. Hij levert commentaar en geeft de lezer een duidelijk beeld van hun aparte levensstijl. Ook vertelt hij over zijn eigen leven buitenshuis. Zijn vriendschap met Karel, zijn avonturen, zijn liefdesleven, kortom alles wat hem bezighoudt.
Hilarisch en hartverwarmend!
Een aanrader voor mensen met gevoel voor humor.
Ook als je niet van katten houdt!
Over de auteur
"Ik werd in 1943 te Beek geboren. Op drieëntwintig-jarige leeftijd trouwde ik en kreeg ik twee zonen. Na het plotselinge overlijden van mijn man stond ik er alleen voor. Zeven jaar later leerde ik mijn huidige partner kennen en kregen we nog een zoon. Nadat ik gestopt was met werken in de horeca volgde ik mijn passie en begon ik met schrijven. In 2007 verscheen mijn eerste boek. Vol trots presenteer ik nu alweer mijn vierde creatie."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461764430 / 978-94-617-6443-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-09-2011
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 176
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Toen kreeg Anita de volle lading. ‘Ben je soms vergete dat ik allergisch ben voor katten? Kom ik ook ‘s logere! Sjonnie, ik vind dat je die kat maar zolang buiten mot zette tot ik weg ben!’
Anita werd kwaad: ‘Dat jij allergisch bent voor katten hoor ik voor het eerst van me leven! Ik ben niet van plan dat arme beessie buiten te droppe, geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt!’
Sjonnie zei dat hij ervoor zou zorgen dat ze geen last van me had.
Ik dacht: als jij aardig tegen me doet, heb je inderdaad geen last van me, maar als je gaat zitten katten, kan je ruzie krijgen. Ze mocht me niet, dat had ik zo door en dat ik niet gecastreerd ben, vond ze helemaal niks.
‘As je die kat wil houe, mot je hem laten castrere, anders gaat hij binnen pisse.’
Ik schrok me kapot. Ja, nog even, ik laat mijn ballen eraf halen omdat jij dat nodig vindt. Ik dacht het niet. Stom mens! Ik ben nog hartstikke jong, zit vol energie en levenslust en wil nog genieten van het leven!
Gelukkig nam Sjonnie het voor me op, hij ziet dat niet zitten omdat hij dat onnatuurlijk en erg duur vindt. Nou, dat was een hele opluchting, anders was ik ook zo weggeweest, reken maar.
De rest van de tijd heeft ze zitten klagen, over geld, haar gezondheid en allerlei enge ziektes.
Ze vindt dat Anita teveel rookt en Sjonnie teveel drinkt.
‘Jullie motte aan je gezondheid denke, en die kat wegdoen, dat beest stinkt!’
Toen was bij mij de maat vol. Uit gif heb ik vlak voor ze naar huis ging in haar tas gepist! Ben benieuwd of ze nog eens terugkomt!
