Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
"Het verhaal gaat, dat Snoet vannacht een straalbezopen Frits heeft geholpen om van zijn fiets te stappen, maar dat dit niet met wederzijdse instemming is gebeurd. Nu wordt er door het slachtoffer schade aan kleding en vervoermiddel geclaimd"
Zomaar een passage uit een reeks van belevenissen van een hondenbaasje. Veel later inspireren die een redacteur van verenigingsbladen van hondenclubs tot het schrijven van ‘redactioneeltjes’, columns en meer beschouwende stukjes. Ze bezorgen hem in die kringen de reputatie van een relativerend/ humoristische kynoscepticus. De verhalenbundelbundel ‘Altijd hondenweer’ is een selectie uit deze schrijfsels, waarin menig hondenbaasje ook zichzelf zal herkennen.
Over de auteur
"Ik woon met Lammy en de hondjes in Boarnburgum. Ik studeerde sociale- en gedragswetenschappen, werkte jarenlang in de jeugdhulpverlening en stond als docent in het HBO Sociaalpedagogische hulpverlening. Met werk, zo toegespitst op mensen, zorgen mijn hondjes voor welkome afleiding. Ik ben de belevenissen met mijn hondjes gaan opschrijven. Een aantal van deze schrijfsels heb ik in mijn eigen, soms wat onorthodoxe schrijfstijl samengebracht in 'Altijd hondenweer'."
Ongeveer de helft van alle Nederlanders is aan de antidepressiva, maar ook op Europese schaal gezien is het al niet veel anders. Dat is tenminste wat de media ons willen doen geloven.
Is er reden om die berichten ‘voor waar’ te nemen? Ik vrees van wel.
Het is eind oktober en we hebben ons, als in elke oktobermaand, zojuist en wereldwijd ontdaan van de illusie te kunnen beschikken over een extra uur daglicht. De weerprofeten hebben ons de herfst voorspelt en buitenshuis bevestigt het najaarsweer hun gelijk. Geen weer waarin het prettig toeven is. Buiten trekt het leven zich terug. De natuur heeft zich opgemaakt om op een laag pitje te overleven. De dagen korten. Om dan toch te proberen alle activiteit in het schaars overblijvende daglicht te proppen, is een bij voorbaat verloren strijd. Onderweg naar de meest donkere dagen van het jaar, zijn er al velen die er geen gat meer in zien. Een deprimerend beeld bij weinig aanlokkelijk vooruitzicht en alle behoefte om het leven wat te verlichten. Het is bij uitstek de tijd dat de slijter om de hoek zijn omzet ziet stijgen. Die is daarmee niet ontevreden.
Ook niet ontevreden zijn de farmaceuten die ongeveer de helft van alle gebruikers van hun middelen voorzien. De makers en leveranciers van nette, uitgebalanceerde en betaalbare middelen, die geen noemenswaardig hinderlijke of vervelende bijwerkingen hebben. Zij hebben zich een positie verworven die zonder overdrijving vergeleken mag worden met de kurk waarmee een deel van depressief Europa het hoofd boven water houdt.
Maar hoe zit het dan met gebruikers die niet door hun slijter en de farmacie van hun middelen worden voorzien? Het antwoord is verrassend simpel; die hebben een hond...
C. van den Berg.
Echt een heel leuke verhalenbundel en eens wat anders dan onder de belerende toon van veel andere boeken over honden en kynologie in het algemeen
★
★
★
★
★
door M. Zwart-Buys, Drachten op 16-02-2017
Dit boekje maar mee op vakantie dacht ik. Kan ik daar als ik daar zin in heb één of een paar verhalen per keer van lezen... Ik heb 't boekje in één ruk uitgelezen.
