Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Lucht tegen leegte is een ‘dubbelpakket’ in verhalen, gedichten en gebeden. Woorden om je hart te luchten en woorden die je lucht kunnen geven. Aan de ene kant gaat het over wat je kunt voelen als ‘leegte’ in leven en geloven. In twijfel, in teleurstelling, in cynisme. In wanhoop over een veel te jong gestorven kind. In vragen over de zin van een leven dat in dementie verglijdt. Op de bladzij daarnaast staan woorden uit ‘de tweede adem’. Over wat je daarnaast nog meer kunt zeggen. Twee kanten van thema’s als: waarom, genezen, verwachten, vals, Paasvraag, houvast, onaf, vleugels, kwetsbaar, essentie, ontbrand.
Over de auteur
"Na twee studies die elkaar prima aanvulden - sociologie in Rotterdam en theologie in Leiden - ben ik predikant geworden. Met overtuiging en plezier werkte ik eerst in Den Haag (Vredeskapel/Duinzichtkerk), later in Voorburg (Koningkerk/Vaste Burcht). Op dit moment ben ik verbonden aan de Protestantse Gemeente in Zoetermeer (Noord). Daarnaast werk ik als Geestelijke Verzorger bij Florence. Vanuit mijn ervaringen in het vluchtelingenwerk schreef ik eerder Een zuivere weegschaal. Bijbel en vluchteling in ver-gelijk-verhalen."
Een druilerige vakantiedag. We liepen op een bospad op een steile helling. Ineens riep één van de kinderen: "Hé, kijk hier eens!" Ze wees op een meer dan menshoge mierenheuvel, die als een reuzenhart zacht pulserend in de open bergborst lag. Vaagrode aderen voerden het minieme leven in stromen naar en van onbestemde plekken. Eén van die levende lijnen kruiste ons pad. We keerden ons om, hurkten neer, en zagen vertrapte mieren waar kort daarvoor nog onze nietsvermoedende voeten stonden. Hier en daar bewogen nog enkele half geplette lijfjes in een poging zich aan onze schoenafdrukken in de vochtige grond te ontworstelen. Maar de grote stroom had reeds zijn loop hernomen. Alsof verminking en dood in het geheel geen enkele betekenis hadden.
Mieren en mensen. De stap van het lot in de loop van het bestaan. Is er slechts een stroom van ongeteld leven naar onbestemde plaatsen, of is er toch ook een richting en een doel? Is er meer dan toeval van lijden en zekerheid van dood, of is er niets dan een cyclus van leven dat zich met leven voedt? Wat is het perspectief op mens en mier? Is er Iemand die zegt: "Kijk hier eens!" Iemand die weet wat er in alle eeuwen naamloos is geleden? Iemand die mist wie er op aarde achteloos zijn vertrapt? Er is een natuur die slechts in massa's rekent. Maar is er ook Iemand die mijn minieme leven onder de miljarden telt?
er is een oor dat ons roepen hoort er is een oog dat onze noden ziet
er is een stem die ontferming spreekt een schouder onder ons verdriet
er is een hart elke slag met ons begaan in storm en in stilte dooft dat baken niet
Erg mooi en erg herkenbaar. Veel teksten en verhalen heb ik al eens voorbij horen komen.
Fijn dat dit soort boeken er zijn, zeker in woelige en drukke tijden helpt het om inspirerende en opbouwende teksten te lezen! T helpt om de dingen in
juist perspectief te plaatsen en t herinnert mij aan mijn persoonlijke
relatie met God. Dank dat je dit hebt gemaakt!
