Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Herrie in ut Ziekenhoes

Auteur

Harry Betlem

Uitvoering
Paperback
Prijs
20 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

In April 1999 werd bij mij seminoom testis, zaadbalkanker, geconstateerd. Operatief ingrijpen was noodzakelijk. Ruim een jaar later bleek er sprake van uitzaaiing en onderging ik mijn eerste serie chemokuren. Vanaf de eerste avond stuurde ik mijn familie en collega’s een e-mailberichtje waarin ik de belevenissen van die dag beschreef. Soms waren het overpeinzingen, vaak cynische, soms ook hilarische gebeurtenissen. Inmiddels 7 jaar later werd mij door lezers van het geprinte exemplaar gevraagd om het uit te geven. Het resultaat heeft u nu in handen.

Over de auteur

"Ik vocht tegen mijn kanker, knokte tegen alles wat er mee te maken had. Mijn dagelijkse e-mailtjes naar de buitenwereld waren een vorm van afleiding en een soort therapie. Ik relativeerde alles en keek met een cynische blik naar wat er allemaal gebeurde in het ziekenhuis. Ik hoop dat lotgenoten, familie en naasten van lotgenoten en niet te vergeten mensen die vanuit hun beroep met kankerpatiënten te maken hebben ook eens op een andere manier tegen die vervelende, slopende ziekte aankijken."

Productinformatie

ISBN
9789088340963 / 978-90-883-4096-3
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
21-03-2008
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
172
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Vanmiddag al begonnen met het schrijven van de column. Het lijkt wel of de verveling begint toe te slaan. Let wel!! Lijkt wel. Eerst even de ‘Toestand in de wereld met GBJ...?’ Nee, maar wel even kort hoe ik mij voel en hoe het mij vergaat. Ik voel mij nog steeds goed, lichamelijk geen klachten, zij het dan dat slapen niet zo erg wil, maar dat heb ik in de vorige editie aangegeven... EPO is een paardenmiddel. Geestelijk takel ik ook niet af, ik weet nog steeds wat ik doe en dat wil heel wat zeggen, omdat dat voordien ook niet voor iedereen even duidelijk was. Er was vandaag een ‘kleine malheur’, de infuusaansluiting was vannacht een beetje gaan lekken, zodat ik vanmorgen opnieuw moest worden aangeprikt, niet dat dat zo heel spannend is, maar er was even niemand die ‘aanprikbevoegd’ was in de buurt, zodat ik kon douchen zonder ‘verpakking’ en bijna een uur zonder de ‘mobieleinfuuszakken- kapstok’ (what’s in a name??) kon rondlopen. Als ik had gewild had ik het lokale horecaetablissement op de begane grond kunnen bezoeken. Met die infuuszakken (het is immers chemisch), mag ik de afdeling immers niet verlaten. (Beleid van de afdeling: chemotherapie = chemie, dus gevaarlijk voor de omgeving!) Ik vraag mij af welke codering ik op mijn rug zou moeten dragen... (Kan iemand dat eens navragen bij de regionale chemiereus?) Ik heb deze kans echter laten liggen, heb daar nog wel een beetje spijt van, maar goed, het is nog maar een klein stukje. Ik stond vanmorgen op en had het gevoel dat een klein kind kan hebben kort voor een verjaardag... ‘Nog twee nachtjes slapen en dan...’ Dan is het zaterdag! :-) Zaterdag o zaterdag, lekker in het ligbad, lekker op de bank en... een lekker pintje bij de tv... en eindelijk weer eens lekker in het waterbed... STOP STOP STOP... Effe wachten, het is nog niet zover, maak je niet gek, Herrie!!

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek