Leuk boekje. Handig formaat. Prettige columns. Een boek om te lezen op een sombere dag, je wordt er meteen vrolijk van. Een echte aanrader!!!
Samenvatting
Nietsvermoedend adopteerden ze in 2007 poes Kitana. Het bleek al gauw dat hun doorgaans normale levensritme behoorlijk uit balans zou raken. De columns in ‘Animeermeisje’ schetsen op luchtige wijze fragmenten uit het dagelijkse leven van een zenuwslopend kattenhuishouden. Enkele belangrijke gebeurtenissen passeren de revue en worden vanuit het perspectief van de kat verhaald: verhuis, nieuwe buurtkaters, verbouwingen, en de komst van een kleinzoon (de indringer!). Herkenbaar of niet, dit is een boek voor op je nachtkastje om elke avond een stukje te lezen, en met een glimlach in te slapen.
Over de auteur
"Samen met mijn man Jos en onze 2 poezen woon ik (1967) in het Oost-Vlaamse Lede. Er zijn altijd katten in mijn leven geweest, met de meest uiteenlopende karakters. Kitana overtrof echter alles. De liefste, maar ook de meest excentrieke. Stof genoeg voor columns, gepubliceerd in het magazine Kattenmanieren, herwerkt en gebundeld tot het luchtige boek ‘Animeermeisje’."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461768902 / 978-94-617-6890-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 06-04-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Dieren
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 70
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Het was weer zover. Stilaan kreeg ik het in de gaten. Telkens het buiten kouder wordt, begint mijn werk-volk te zeuren over vakantie. Het begin van een enerverende periode: zenuwachtig geren in huis, koffers in de gang, maar bovenal het irritante gezanik over moe-zijn. In mensentaal is het dringend tijd om ‘de batterijen op te laden’.
Dat verklaart meteen waarom vrouwtje ’s ochtends vroeg reeds de oren van haar kater (personeel 2) kletst, en ’s avonds stiller wordt. Haar batterijtjes zijn dan bijna leeg, snap je?
Zwaar overdreven dat moe-zijn. Twee katten in huis is nou ook weer niet zo’n hoop werk. Men zegt vaak dat ik alleen al voor twee tel. Hun miserabele rekenwerk ligt vermoedelijk ook aan halflege batterijen. Afijn, het was overduidelijk, ze gingen er terug een paar dagen vandoor. In hun termen ‘er even tussenuit’.