Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

“De Laatste Kus”
voor een brandwondenpatiënt

Auteur

Thea van Leeuwen

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,0 / 5 (2 reviews )
Prijs
18 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Het noodlot slaat toe in het leven van twee geliefden. Een jonge vrouw in de jaren ’70 moet toezien hoe een ernstig ongeluk het leven van haar geliefde voor altijd verandert. De toekomst die ze voor zich zag verandert in een angstige onzekerheid. Hoe kunnen zij hun liefde in stand houden tegen alles wat hen in de weg staat?

Over de auteur

"Ik ben geboren in 1955 en getogen in Amsterdam. Tijdens de middelbare school is mijn liefde voor schrijven ontwikkeld en gestimuleerd. Door mijn keus om voor een cariëre te kiezen, is het schrijven naar de achtergrond gedrongen. Pas toen een goede vriend mij uitnodigde om een paar maanden naar Bali te komen, vond ik de rust en de gelegenheid om me op mijn liefde voor schrijven te storten."

Productinformatie

ISBN
9789461769138 / 978-94-617-6913-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
06-04-2012
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
96
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

In de hal van het Centraal Station in Amsterdam was het weer dezelfde drukte als altijd en het leek of die stille vriendelijkheid van die ochtend alleen maar in mijn eigen wereld had bestaan. Iedereen had haast, liep elkaar voorbij zonder elkaar een blik waardig te gunnen. In de grote hal zag ik een oude man, gekleed in een gescheurd geel regenjack over zijn dikke winterjas heen, gebogen over een vuilnisbak staan. Zijn grijze haar hing in slierten voor zijn verweerde gezicht terwijl hij onderzocht of er nog iets eetbaars tussen het vuil lag. Ineens getroffen door deze aanblik die voor een stad als Amsterdam toch bijna normaal is geworden, besefte ik ineens dat ik niets te klagen had met mijn hele leven en dat er mensen waren die het veel slechter hadden dan ik. Ik was op weg naar huis naar mijn warme bed, terwijl deze oude man, die waarschijnlijk al een heel leven met veel problemen achter zich had, zich in leven moest houden met wat anderen in een prullenbak gooien. Ik herinnerde me ineens het broodje van die ochtend dat nog in mijn tas moest zitten. Ik haalde het broodje, verpakt in cellofaan uit mijn tas, tikte de man voorzichtig op zijn schouder. Hij keek op en even ontmoetten onze ogen elkaar, zijn blik was glazig, verward, alsof hij zich totaal niet bewust was van de hele situatie waarin hij verkeerde. Ik reikte hem mijn broodje aan. Zijn grote verweerde met vuile besmeurde hand in gebreide vingerloze handschoenen nam gretig het broodje van me aan en hij hief zijn hand om even zijn denkbeeldige pet aan te tikken. Ik draaide me om en stak mijn hand nog even naar hem op. Ik voelde me weer een stukje beter, al betekende dat broodje voor de situatie van deze oude man eigenlijk helemaal niets.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Geschreven door Lauke Nijssen op 13-04-2012
De situatie met de zwerver op het centraal station. Zo herkenbaar. Ik heb 20 jaar gewerkt in Hoofddorp en gewoond in amsterdam - dus 20 jaar centraal station.

Ineens getroffen door deze aanblik die voor een stad als Amsterdam toch bijna normaal is geworden, besefte ik ineens dat ik niets te klagen had met mijn hele leven en dat er mensen waren die het veel slechter hadden dan ik. Ik was op weg naar huis naar mijn warme bed, terwijl deze oude man, die waarschijnlijk al een heel leven met veel problemen achter zich had, zich in leven moest houden met wat anderen in een prullenbak gooien.

Ik vind de zinnen in bovenstaand stuk mooi beschouwend - vooral de eerste zin.

door Corine Wepster op 22-10-2012
Dat boek heb ik gisteravond gelezen.Het heeft me geraakt.Ik bewonder uw rustige, zakelijke verteltrant. Dat is precies goed. De feiten moeten zo naar voren worden gebracht dat ze de gevoelens van deschrijver oproepen. Gevoelens moet je niet beschrijven maar oproepen, dan zijn en werken ze veel sterker. Dat is goed gelukt in uw boek.Wat mooi dat dit indringende verhaal op papier is gezet.