Wat heeft de schrijver zijn liefde voor deze schat van een hond goed verwoord. Ik was heel erg ontroerd.
Samenvatting
Lieve Lieve Lucca is een eerbetoon aan de golden retriever Lucca. Deze prachtige hond is nog geen vijf jaar geworden. De auteur vertelt over verlies en afscheid. Maar ook over de mooie tijd die ze samen hebben gedeeld. Hoe is het bijvoorbeeld om met je hond te reizen?
Over de auteur
"De aanleiding tot mijn eerste boek is de plotselinge dood van mijn allerliefste hond Lucca. Hij is bijna vijf jaar geworden. Het schrijven heeft me geholpen bij de moeizame verwerking van het verlies. Ik had nooit kunnen vermoeden dat de band met Lucca zo intens en zo gelukmakend kon zijn. Lucca was een bijzondere hond. Zijn levensverhaal is er een met veel vrolijke en ontroerende momenten. Dit zal iedere lezer spoedig ontdekken."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461769435 / 978-94-617-6943-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 13-04-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Dieren
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 112
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Een van die winters nam ik Lucca mee naar het park om kennis te maken met de singel waar het water ijs was geworden. Lucca dronk uit de singel, maar ijs was toch wel heel erg vreemd.
Ik had mijn schaatsen meegenomen. Het ijs was betrouwbaar. Ik liep het ijs op en Lucca bleef aan de kant staan blaffen. Hij durfde het ijs niet op te gaan. Met moeite haalde ik hem over om hem zover te krijgen dat hij een poging deed om een stap op het ijs te zetten. Hij balanceerde op zijn pootjes en gleed af en toe weg. Het was een griezelig avontuur.
Aan de kant bond ik mijn schaatsen onder. Mijn schoenen liet ik achter.
Van schaatsen kwam echter niet veel. Lucca sprong tegen me op en liep voor mijn voeten langs. Het was niet te doen. Even later had hij bij de kant mijn schoen ontdekt en in zijn bek genomen en schudde wild heen en weer met zijn kop. Wat daarna gebeurde, vond ik niet zo geslaagd. Lucca rende met mijn schoen over het ijs. Verderop liet hij mijn schoen liggen. Het ijs was daar minder betrouwbaar. Wat te doen?
Ik begon met sneeuwballen te gooien richting mijn schoen. Lucca ging achter de sneeuwballen aan. Ik hoopte dat hij de link zou leggen. Vele malen heb ik sneeuwballen moeten gooien zonder enig resultaat. Na het bijna opgegeven te hebben, probeerde ik het nog een paar keer. Ik raakte eindelijk mijn schoen. Lucca had het door. Triomfantelijk pakte hij mijn schoen en kwam ermee naar mij toe gerend. 'Dankjewel Lucca, dat was de bedoeling.' Mijn schaatsen heb ik uitgedaan. Wat onvast op mijn benen zijn we huiswaarts gegaan. Het leek mij beter schaatsen en ijs niet meer met Lucca te combineren