Uitgerekend Muziek!

De voordracht in de muziek kent in feite een merkwaardig verschijnsel en heeft direct te maken met beweging. Dan praten we over subtiele vertragingen en versnellingen. Deze schommelingen in het tempo zijn onontbeerlijk en maken de muziek levend. In de muziektheorie (ook muziekwetenschap) wordt dit verschijnsel wel beschreven, maar niet verklaard. Het verschijnsel is er maar niemand weet wat het is en waar het vandaan komt. Dit mysterie heb ik kunnen oplossen met behulp van drie kennisdomeinen: muziektheorie, natuurkunde en filosofie. De fysisch-muzikale opvatting die ik heb ontwikkeld is een openbaring voor iedere muziekliefhebber. We kunnen muzikaliteit nu echt leren!

"Geboren (1956) en getogen in Denekamp ging ik na de middelbare school naar de conservatoria van Enschede en Arnhem voor de studie hoofdvak orgel. Ik behaalde in Arnhem mijn diploma Uitvoerend Musicus. Daarna \nam ik deel aan de Duitse Orgel Akademie o.l.v. Harald Vogel. Filosofie studeerde ik aan de universiteit van Utrecht en ik specialiseerde mij in de muziekfilosofie. In het dagelijks leven ben ik docent orgel/piano, kerkmusicus, componist en docent filosofie."

Sinds we bekend zijn met allerlei protocollen in de wetenschap die aangeven wat wel en niet wetenschappelijk is, willen we als kritische sympathisanten van de wetenschap nu eenmaal graag verklaringen voor de te onderzoeken verschijnselen. Ik kan een aantal uitvoeringen van de Walsen van Frederic Chopin op cd voor de dag halen en deze met elkaar ‘muzikaal’ vergelijken. Welke graadmeter heb ik om te bepalen welke voordracht de beste is - of beter gezegd, de mooiste? Ik kan deze of gene uitvoering de mooiste vinden maar hoe weet ik dat zo zeker? Mijn enige houvast is mijn intuïtie en mijn innerlijke muzikale gevoel. De rest is imitatie en gewoonte. Veel meer heb ik niet. Ik heb geen objectieve mogelijkheid om met meetapparatuur te verifiëren of de muzikale voordracht correct is. Ik kan naar de compositie kijken, naar de noten, de muziektekens, maar veel meer kan ik niet. O ja, ik kan mijn leermeesters raadplegen, maar welke garantie heb ik dat zij weten hoe het precies moet? Dit maakt mij ten diepste onzeker en niet alleen mij. Ook de leerling en de muziekstudent kunnen wel eens wanhopig worden van docenten die voor de zoveelste keer zeggen dat het niet goed is zonder dat ze er bij vertellen waarom. Wat kan de muziekdocent allemaal zeggen? ‘Het klinkt niet’, ‘dat moet beter’, ‘te vlug’, ‘te langzaam’, ‘je lijkt net een stoomtrein’, ‘als je zo doorgaat’, ‘doe eens wat met de beweging’, enzovoort. Iedere muziekleerling en muziekstudent herkent wel iets in deze onmogelijke kwalificaties waar hij/zij in feite niets mee kan. Musici zijn er aan gewend geraakt om het verschijnsel van de muzikale beweging te beschouwen als ‘a view from nowhere’, vrij vertaald als ‘met een blik op oneindig’.