Hou me vast!

Auteur: Henk van Straten
Uitvoering: Paperback
Genre: Ervaringsverhalen

Prijs: € 22 ,99
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Is de thuiszorg alert genoeg? Hoe belangrijk is de rol van de medische wereld? Zijn de huisarts, apotheker en specialist altijd wel voldoende op de hoogte van de gevaren die aan combinaties van medicijnen kunnen kleven? Het wordt allemaal op een indringende manier beschreven in Hou me vast!. Een verhaal dat het het leven weergeeft zoals het zich afspeelt binnen de muren van een woning met iemand die aan Alzheimer lijdt. De mantelzorger is er altijd. Hij mag en kan nooit weglopen. Om dit te kunnen volbrengen is liefde nodig!

Over de auteur

"Ik ben in 1918 geboren en ben er opnieuw in geslaagd om een verhaal vol ontroerende ontmoetingen en belevenissen te schrijven. Het gaat over een naaste die lijdt aan Alzheimer. Niemand buiten de woning weet immers precies wat zich binnen afspeelt. Ik vertel wat de taak van de mantelzorger werkelijk inhoudt, wat hij meemaakt en wat hij moet doen. Hij moet er altijd zijn en moet zijn emotie verbergen. Een onbegonnen taak, zo lijkt het."

Productinformatie

ISBN: 9789462060128 / 978-94-620-6012-8
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 16-05-2012
Taal: Nederlands

Genre: Ervaringsverhalen

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 272
Formaat: 16 x 24 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

"Een knappe, intelligente vrouw zo op het eerste oog. Ze is natuurlijk bejaard, dat is te zien, maar dat is dan ook alles." "Toch is haar geheugen behoorlijk in de war. De doktoren in het ziekenhuis noemen het bij haar de ziekte van Alzheimer in een redelijk vergevorderd stadium." "Dat is verschrikkelijk. Ik weet sinds kort een beetje van die ziekte af. Mijn vrouw heeft het ook. Gelukkig nog maar in een heel pril stadium. Ik merk er zelf helemaal niets van. Maar ze heeft het wel. Ze hebben het gezien op de scan. De geriater heeft mij verteld wat de toekomstperspectieven zijn. Dat is niet zo prettig om te horen. Ik vind het een heel erge, enge ziekte. Maar dat uw moeder ook Alzheimerpatiënt is, had ik echt niet gedacht. Daar is niets van te zien. U weet natuurlijk beter dan ik, dat het één van de ergste ouderdomsziektes is. Het langzaam afsterven van de persoonlijkheid." "Gelukkig is het zover nog niet, ze weet nog dat ik haar dochter ben, maar daar houdt het ook mee op." De vrouw zwijgt. Ze wrijft met haar handen een denkbeeldig pluisje van de tafel en strijkt het kleedje recht. Dan kijkt ze hem weer aan. "Maar er zijn toch af en toe al momenten dat ze even, voor een paar seconden, weg is. Daar schrik ik telkens weer heel erg van. En het gaat natuurlijk eens gebeuren, dat die seconden minuten worden en de minuten uren en daarna zal haar afwezigheid blijven voortduren en dan ben ik mijn moeder kwijt, definitief, voor altijd." Ze zwijgt. Hij kan zien dat ze moeite heeft om haar emotie de baas te blijven.