De jaren 1937-1945

Slechte economische omstandigheden lokken Mark de militaire dienst in. Daarmee begint een periode van acht jaar waarin veel gebeurt. Eerst zijn er de mobilisatie en het uitbreken van de oorlog. Dan volgt de bezetting waarin Mark moet zien te overleven met een schoon geweten. Hij moet keuzes maken. Hij heeft een goed idee, maar de Duitsers zetten hem in de verkeerde trein. Hij overleeft de oorlog, maar ontdekt dat een sabotagedaad in Holland op een verkeerde trein hem in een diep dal sleurt. Een boek vol liefde, verdriet en vriendschap.

"Ik ben gepensioneerd en redelijk op leeftijd. Het boek is in de jaren negentig ontstaan en is autobiografisch. Het beslaat een periode van acht jaar, waarin alles gebeurt wat in het leven kan gebeuren. Ik heb de verrukking van de liefde ondervonden, evenals de verschrikking van bombardementen. Ik ontmoet de dood en overwin mijn angst. Ik deel vreugde en vriendschap met talloze mensen uit vele nationaliteiten. Het waren acht jaren van voluit leven!"

In het lager maakte hij kennis met een groepje jongeren. Allemaal zo om en om de achttien jaar. Bijna nog kinderen. Ze lagen bij hem in de barak. Ze waren tegen hun zin naar Duitsland gestuurd om te werken. Ze waren allemaal een stuk jonger dan hij en voor de eerste keer van huis en nogal bang. Liever gezegd heel bang en heel nerveus. Ze hadden geen idee waar ze naar toe moesten en wat hun te wachten stond. Ze klampten zich aan hem vast. Mark wist waar hij naar toe ging. Hij had zijn plannen klaar! Hij had werk. En wat voor werk. Bij de post! Op de één of andere manier werden ze een groep. Mark had ze de hele dag om zich heen. Hij had geen moment rust. Zij bleven de hele dag en alle andere dagen bij hem in de buurt. Zij hoopten dat ze met hem mee konden naar München en hij hoopte dat hij ze mee kon nemen. Hij wist natuurlijk ook dat ze onmogelijk allemaal bij posterijen zouden kunnen komen. Ze zouden, hoe dan ook nooit bij elkaar kunnen blijven. Trouwens, als alles goed ging, zou hij toch niet lang in München blijven. Maar dat kon hij die jongens niet vertellen. Maar ineens was het afgelopen en zaten ze in de trein. De hele groep en hij en allemaal met het idee naar München te gaan. Ze waren opgetogen. Het was gelukt! Allemaal naar het zuiden, naar München. Zo' n treinreis duurt lang. Het werd nacht en het werd weer dag en ze keken uit naar de plaatsen die ze voorbij reden om er achter te komen waar ze zaten. Maar alles ging zo snel dat ze de borden op de station’ s niet konden lezen. Uiteindelijk stopte de trein op de plaats van bestemming en dat bleek tot hun grote verbazing Berlijn te zijn.