Alle jaargetijden voorbij

Alle jaargetijden voorbij is ontstaan uit een zoektocht naar herkenning. Wie kan je vertellen wanneer het verdriet om het verlies van je vader of moeder overgaat? Dit boek is een briefwisseling van twee vriendinnen en geeft een kijkje in de worsteling met het verdriet en gemis in het dagelijkse leven. Hoe ga je hiermee om en hoe verander je na zo’n gebeurtenis? Met diep vallen en hoopvol opstaan, zoekend, verlangend, vragend om houvast, en uiteindelijk winnend.

"Na het overlijden van de moeder van Jannie en een jaar later van de vader van Henriëtte, ontstond het idee om samen een boek te schrijven. Voor onszelf, voor onze kinderen en voor een ieder die een stukje herkenning zoekt. Samen kijken we terug en praten we over het verlies, wat dit met ons heeft gedaan en hoe we de tijd hebben doorstaan. Maar ook laten we zien dat de pijn en het verdriet na verloop van tijd minder wordt en dat je weer kunt genieten."

Januari Wat zijn onze verschillen? Of bedoel je misschien met je vraag, wat het verschil is tussen onze persoonlijkheden en onze karakters? We hebben absoluut heel veel overeenkomsten en staan behoorlijk gelijk in het leven. Zoals we onze kinderen opvoeden, hoe druk we zijn op hun scholen en nog in andere besturen! En dan werken we ook nog en bouwen we af en toe een feestje of gaan uit eten met vrienden. Toch ga jij op een andere manier met het verlies van je moeder om dan ik van m’n vader. Maar misschien komt het ook wel, omdat jij het verlies van je moeder al een plekje hebt kunnen geven. Jij kunt alweer lachen om hoe bijvoorbeeld jouw moeder was en deed. Misschien komt dat wel, dat je wat meer ‘spiritueel’ bent, dan dat ik dat ben. Zo zie jij je moeder als een ster hoog in de lucht en praat daar ook zo met je kinderen over. Zo kan ik het niet zien. "Is dit het antwoord wat je had verwacht?" Er was iemand die tegen mij zei dat je de herinneringen moest opschrijven, want je vergeet ze zo snel. En dat is waar. Ik heb het niet gedaan en als ze af en toe naar boven komen, denk ik: oh ja. Je zou het inderdaad moeten doen. Diegene adviseerde mij ook op papier te zetten, waar ik over een jaar zou willen staan en dan een jaar later op dezelfde datum te kijken of ik het doel had bereikt. Kan me niet schelen, dacht ik, zolang het verdriet maar over is. Wat is er nog belangrijk op het moment dat je moeder is gestorven? Je werk, nee. De tuin, nee. Geld, nee. De sores van een ander, dat al helemaal niet. Er is maar één ding dat telt en dat is je eigen kroost. We hebben het samen een plekje kunnen geven; oma is nu een grote ster aan de hemel, de ster die het felste schijnt. Af en toe zwaaien we even. "En jij, heb jij het een plek kunnen geven?"