Samenvatting
De binnenkerkelijke secularisatie in ons land, daar gaat het om in Marginaal of gereformeerd. En dan vooral in de gereformeerde gezindte én in de evangelische beweging als het spiegelbeeld daarvan. Op een congeniale manier wordt zijdelings ingegaan op het gedachtegoed van W. Dekker in Marginaal en missionair en Afwezigheid van God. Zo wil de auteur komen tot een scherpe analyse van de nood ten aanzien van de zich in rap tempo voltrekkende ontkerstening van ons land. Daarnaast probeert Dr. C.A. van der Sluijs te komen tot een heroriëntatie op het wezenlijke en eigenlijke van de Reformatie.
Over de auteur
"Ik ben geboren op 14 september 1942 in OudeTonge op het wonderschone eiland Flakkee. Ik promoveerde in 1987 aan de Rijksuniversiteit te Utrecht op de Londense prediker Charles Haddon Spurgeon. Als hervormd predikant stond ik in Poederoijen en Loevestein, Veenendaal en Rotterdam. Sinds mijn emeritaat woon ik samen met mijn vrouw weer in Veenendaal. Graag publiceer ik over de eigentijdse vertolking van de Reformatie."
Inkijk
Alle cultuuruitingen van het nihilisme gaan het reformatorische christendom onder ons grotendeels voorbij. Althans naar het schijnt. In wezen en in werkelijkheid leven we onder de slagschaduwen van al deze ontwikkelingen, waardoor hier en daar en overal donkere plekken ontstaan waar het zonlicht gedoemd is niet meer te schijnen. Met Dekker ben ik van mening dat deze doem niet minder is dan een oordeel van God. Hoe harder we op onze wijze vechten tegen de ontkerstening hoe feller deze ontkerstening ook onder ons toeslaat. De naar binnen gekeerde strategie vernietigt zichzelf. En datgene wat ze wil verdedigen. Aldus de schijn wekkend ‘in de Naam des Heeren’ nog zoveel mogelijk te willen redden, zijn we druk doende de laatste resten van de Kerk van de Reformatie in ons land op te ruimen. Groter tragedie is nauwelijks denkbaar. Zoveel mogelijk proberen we aan te kleden met de mantel der gerechtigheid, terwijl we aan de werkelijke klederen des heils niet of nauwelijks meer toekomen. Als jonge mensen tegenwoordig de kerk verlaten - de vele (dikwijls anonieme) Franca Treurs - kan er met recht en reden door sommigen gesproken worden van een ‘leeg testament’, want de woorden van de kerkelijke traditie zijn vaak levenloze woorden geworden. De geestelijke inhoud van de door de traditie overgeleverde woorden is vaak gedurende een proces van jaren, dat zich uitstrekt over hele generaties, bij de ouders al niet meer aanwezig.
Maar met de snijdende wind van de secularisatie of ontkerstening in de rug, en soms recht in het gezicht, spannen we ons niettemin tot het uiterste in. Graag doen we er van alles en nog wat aan om het te laten voorkomen dat we de ontkerstening onder ons zo veel mogelijk proberen te voorkomen. Al voorkomen we daarmee niets.
