Drie lekke banden

Je kunt drie weken op vakantie naar Mallorca, je kunt ook in ruim drieëneenhalf jaar de wereld rond gaan fietsen. Arie de Bruijn en zijn vriendin Mónica deden niet alleen toegankelijke gebieden aan, ze kwamen ook in landen als Saoedi-Arabië, Irak, Syrië, Afghanistan, Pakistan en Iran. Ver van huis en haard en ver van de vertrouwde eigen cultuur, stonden ze open voor regionale gebruiken, andere religies en het avontuur. Een vast plan was er niet, zie maar waar je terecht komt. "Waar zullen we vanavond slapen? Geen idee." Met hier en daar wat - soms sarcastische - humor, oog voor detail, soms kritisch en soms emotioneel geraakt, beschrijft Arie de reis.

"Ik werkte na vier jaar Koninklijke Marine in verschillende bedrijven in verschillende functies. Na veel met de rugzak gereisd te hebben, vooral door Azië, besloot ik dat het tijd werd voor een lange reis maar wel met alle vrijheid die ik wilde hebben. De fiets was dus een logische keuze. Mijn vriendin Mónica vergezelde mij. Van april 2002 tot november 2005 waren wij onderweg."

Een reis om de wereld, wie begint eraan? En per fiets nog wel. Drie jaar en zeven maanden van huis: weg van familie, vrienden, de eigen woning en alles wat zo bekend, vertrouwd en comfortabel is. Niet dat ik van tevoren wist dat het zo lang zou gaan duren. Een jaar of twee zou al meer dan mooi geweest zijn, maar tegen ruim drieënhalf jaar zou ik op voorhand ook niet opgezien hebben. En hoe moet dat dan met je baan, en hoe moet dat dan met je huis, en hoe moet dat dan met je dit en met je dat en met zus en zo, enz, enz, enz. Er zijn altijd wel redenen te verzinnen om het niét te doen, en dat doen de meeste mensen dan ook. Ik verzin liever redenen om het wél te doen, hoewel ik niet diep hoef te graven om die redenen boven te krijgen. Allereerst vrijheid: een groot goed voor mij persoonlijk. Ten tweede het avontuur: ’s morgens niet weten waar je ’s avonds zult zijn, het onbekende tegemoet: interessant. Ten derde het verkennen, beleven, meemaken, ondergaan, zien, voelen, ruiken, horen en ontdekken van andere natuur, architectuur, cultuur, levenswijze, gedragspatronen, waarden, normen, religies en opvattingen: prachtig! Vereist het moed om het te gaan doen? Ach, als het in je zit is het alleen maar natuurlijk. Een beetje moed is wel vereist, maar zodra je begint met de voorbereidingen, en later iets als bijvoorbeeld de vaste telefoonaansluiting opzegt of de auto verkoopt, geeft het alleen maar een gevoel van vrijheid. Niet meer afhankelijk te zijn van zo’n apparaatje of van luxe voelt heel goed. Hoe minder je hebt, des te minder hoef je je zorgen te maken om het te behouden en onderhouden. Waarom zou ik niet zonder die dingen kunnen leven? In ieder geval tijdelijk, en ook drieënhalf jaar is tijdelijk, het leven is tijdelijk...