Fitna van de angst

Fitna van Geert Wilders is in essentie een beeldcommentaar bij vijf passages van de Koran. Wilders identificeert de extremistische Islam met de religie van miljoenen vredelievende moslims. Is dat terecht? Dit boek geeft antwoord op die vraag door de vijf teksten uit de Koran aan een onderzoek te onderwerpen. Het geeft ook antwoorden op vragen als: wat is de Koran? Hoe wordt de Koran geïnterpreteerd? Welke interpretaties bestaan er? Het is tenslotte ook een pleidooi voor een "Radicale" Islam, een Islam van de geweldloosheid, van de dialoog. Met die Islam kan in een democratie gebouwd worden aan een gezamenlijke toekomst.

"Ik heb theologie, filosofie en Semitische talen gestudeerd in Amsterdam. Ik heb na mijn studies als predikant gewerkt in een aantal Doopsgezinde gemeenten en werk als docent Geloofs- en Zedenleer aan de Vrije Universiteit. Met de Islam heb ik mij al vele jaren bezig gehouden. De Koran zoals ik die heb leren kennen, is een verrijking voor mijn geloof als Christen."

Wat heb ik met moslims? Een gulden gedragsregel is de wederzijdse tolerantie, want wij denken niet allemaal op dezelfde wijze, we zien slechts een deel van de waarheid en meestal vanuit een verschillende invalshoek. (Ghandi) Na het zien van de film Fitna met zijn vele geweldsbeelden was ik even verslagen. Ik woon in Huizen, waar nog niet zoveel moslims wonen en in het straatbeeld komen ze niet veel voor. Maar vlak tegenover mij woont een Islamitisch gezin, met enkele jonge kinderen die mij op straat vriendelijk groeten. Even verderop woont een moslim van hoge leeftijd, die enigszins verward door de straat loopt en uitgebreide verhalen tegen me houdt in het Turks. Ik glimlach altijd vriendelijk, zeg iets aardigs in het Nederlands terug en loop dan weer door. Ik heb hem trouwens een tijdje niet gezien, hoe zou het met hem gaan? Maar na die film was ik me er van bewust dat wij elkaar wel groeten, maar eigenlijk niet zoveel van elkaar weten. Elkaar zelfs maar nauwelijks verstaan en begrijpen. Werd ik na Fitna extra vriendelijk door mijn moslimburen begroet omdat zij verwachtten dat elke autochtoon nu met argwaan naar hen kijkt? Of werd mijn glimlach hypocriet, omdat ik ze wilde geruststellen? De film gaf een dubbel gevoel. De beelden van terroristisch geweld en staatsgesponsorde haat waren me voor een deel wel bekend. Het geweld van extremisten was de laatste tijd echter dichterbij gekomen. In Amsterdam-Oost, waar ik geboren ben, speelde zich de moord op Theo van Gogh af. Mohammed B. had op zijn vluchtroute door het Oosterpark precies de weg gekozen die ik vroeger nam als ik vanaf de Linnaeusstraat naar school liep. Net als de meeste andere Nederlanders was ik van dat type geweld verbijsterd. Die beelden riepen in mij de angst wakker voor extremisten aan Islamitische kant maar ook voor de onredelijkheid van hun mogelijke bestrijders in Nederland. Waren er geen pogingen gedaan om moskeeën en Islamitische scholen in brand te steken, na de moord op Van Gogh?