Over niets en alles

De overeenkomst tussen Sinterklaas, Ronald Giphart, zwerfeenden en ‘Songs of Praise’ is dat ze allemaal als onderwerp voorkomen in dit boek. Boeken, tv-programma’s, krantenberichten en eigen ervaringen zijn daarbij gebruikt als uitgangspunt voor columns, die je iets langer stil laten staan bij en anders laten kijken naar heel gewone dingen. De stukjes maken duidelijk, dat ook vandaag de dag een basis van christelijke waarden en normen nog steeds tot verfrissende inzichten kan leiden.

"Ik (Renkum, 1954) ben docent wis- en natuurkunde aan de C.S.G. ‘Willem van Oranje’ te Oud Beijerland. Sinds 2002 schrijf ik columns en informatieve artikelen in ‘deurPOST’, het kerkblad van de protestantse gemeente ‘De Open Hof’ in Oud-Beijerland. Daarin stel ik een breed scala van alledaagse onderwerpen vanuit mijn christelijke achtergrond aan de orde en becommentarieer deze op een milde wijze. In Over niets en alles zijn columns en artikelen verzameld uit de periode 2002 tot 2007."

Heelheid Als u dit stukje leest, weet u ongetwijfeld al wat de uitslag is van het debat in de Tweede Kamer over het doneren van organen. Een debat, dat niet voor niets gevoerd wordt, want de huidige praktijk levert veel te weinig donoren op. Bij de meeste mensen komt dat door een combinatie van laksheid in ongemak. Uiteindelijk zul je je als je zo’n donorcodicil tekent voor een moment bezig moeten houden met je eigen sterfelijkheid en dat is geen leuk vooruitzicht, zeker niet als je de verjaardagenpraat hoort over mensen die zo snel mogelijk dood verklaard worden om hun organen te kunnen gebruiken. De terughoudendheid van mensen zoals ik, laat het systeem vastlopen. Men wil daarom het systeem wijzigen zodat voortaan weefsels van iedereen, die niet uitdrukkelijk heeft aangegeven geen donor te willen zijn, gebruikt kunnen worden voor transplantaties. De eerste protesten tegen de nieuwe regeling zijn er al: van joodse en van moslimorganisaties. Ik verwacht ook dat bepaalde christelijke groeperingen zich wel bij dit verzet aan zullen sluiten, want in onze traditie verwachten we een lichamelijk voortleven na de dood. Toch is het de vraag waar we in dit geval goed aan doen: het beeld van God als een oude man met een baard op een troon, voor wie we allemaal moeten verschijnen na ons overlijden, is niet veel meer dan een menselijke invulling van onbegrijpelijke dingen. In de Bijbel is er in ieder geval niet veel van terug te vinden. Als je door jouw nier of hart af te staan een ander kunt redden, neemt God je volgens mij niet kwalijk dat je iets minder compleet bij Hem terugkomt. Blijft natuurlijk, dat ik dit ook allemaal had kunnen bedenken onder het oude systeem. Als de nieuwe regeling onverhoopt toch wordt afgewezen, mag u mij hieraan herinneren.