Goed leesbare boek, echte aanrader. Geen dikke boekenwerk, niet saai. Aanrader
Samenvatting
Van zijn eerste serieuze interview had de piepjonge leerling-journalist zich iets heel anders voorgesteld. De bullebak van een rock-muzikant (Van Rooijmans) die hij moet interviewen is niet van plan erg mee te werken. Ondanks de hulp van Van Rooijmans’ vrouw en dochter is er van een interview eigenlijk geen sprake. Eerder van een lange, ongenuanceerde, hysterische aanklacht tegen alles-en-iedereen. Na het mislukte interview blijven de wegen van de twee zich gek genoeg steeds kruisen. Niet toevallig, zo blijkt al snel. Maar voordat uiteindelijk duidelijk wordt waarom, passeren er tal van bizarre, ontroerende en vooral opzienbarende gebeurtenissen.
Over de auteur
"Overdonderd is mijn debuutroman. Wellicht een laat debuut, maar dat wil niet zeggen dat ik nooit geschreven heb. Als kind verzon ik al verhaaltjes, schreef ze op en raakte ze daarna ook weer kwijt. Op mijn zeventiende won ik een schrijfwedstrijd. In de jaren daarna richtte ik met alto vrienden een echte krant op die tot de nodige politieke opschudding leidde en dus een kort leven was beschoren. Daarna volgde een serieus en professioneel leven dat voerde langs (wetenschappelijke) uitgeverijen, waar ik tal van redactionele functies bekleedde. En thans ben ik werkzaam in het taalonderwijs aan volwassenen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462063686 / 978-94-620-6368-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-10-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 232
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Hij pakte van een kleine secretaire een cd’tje en stopte het in de cd-speler naast de draaitafel. Op de afstandsbediening toetste hij een nummer in en uit de boxen klonk hard ‘Ballad for Sofi’. Hij ging aan de vleugel zitten en speelde zacht en warm mee. Daarna begon hij te zingen en vormde een soort duet met zichzelf op de cd. De cd-piano beantwoordde hij met korte intervallen. Toen het nummer op de cd was afgelopen, drukte hij op de afstandsbediening en speelde door. Hij herhaalde het thema en improviseerde er wonderschoon op. De vleugel had een warm geluid en zijn ruwe, scheurende stem combineerde daar perfect bij. ‘Sofi, baby, your the love of my life. D’nt you ever leave me, darling, cause I will certen die’.
Hij herhaalde die laatste zin een aantal malen en maakte het geheel met een mooi slotakkoord af. Het zweet parelde van zijn gezicht en hij zat een paar seconden met zijn handen gevouwen in het kruis met gebogen hoofd op het krukje terwijl de piano zacht nog wat nagalmde. Hij keek me met natte ogen aan.
‘En dit vindt de krant dus niks. Nou, het spijt me, godverdegodver, maar beter dan dit heb ik het niet kunnen maken. Als ze het allemaal zo goed weten, moeten ze het godver eens zelf proberen, de dames en heren van de pers. Kunnen godver niet eens fatsoenlijk typen, laat staan een beetje christelijk pianospelen en dan vraag ik maar niet of ze toevallig ook nog even een moppie willen componeren en er een aardig tekstje bij willen schrijven. Sodemieter toch eens even lekker een tering-end op, zeg.’
Hij draaide zich weer naar het klavier en zijn linkerhand zette een dreunend boogie-akkoord in. Wild beukten zijn vingers op de toetsen. De schaal met hapjes begon zelfs lichtelijk te resoneren. Dat werd zelfs meetrillen toen ook zijn rechterhand mee ging spelen. Hij speelde opnieuw ‘Ballad for Sofi’, maar qua tempo nu flink wat tandjes hoger. De melodielijn ging langzaam over in een sneller wordende improvisatie. Hij ging steeds dieper gebogen over het klavier hangen en terwijl zijn rechterhand van links naar rechts over de toetsen stoven, bleef zijn linker in een ijzig tempo de boogie-akkoorden hameren. Als een bezetene geselde hij de vleugel, maar verloor niet één seconde de controle over zijn spel. Elk noot was raak. Geleidelijk zakte het tempo en werd zijn spel zachter en keerde hij weer heel harmonieus terug naar de melodie van ‘Ballad voor Sofi’. Hij zong met hese stem het eerste couplet en sloot af met een heel zacht en hoog slotakkoord. Wederom bleef hij met gebogen hoofd even zitten met de handen gevouwen op schoot. Toen keek hij naar Sofi.
‘Pappie is over the hill. Pappie heeft het beste wel gehad. Nou, mijn reet. Ik zal ze straks met de tour eens godver een poepie laten ruiken. Zijn ze nou helemaal van god los? Wat denken ze wel?’
Reviews
Heel leuk boekje, goed verhaal, leest makkelijk weg. Blijft boeiend tot het einde en met een verrassend slot.