Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Wanneer je begint aan een lange pelgrimstocht, dan weet je niet wat je precies te wachten staat. Maar één ding is duidelijk, het laat je niet onberoerd. Al die verhalen onderweg, de ontmoetingen met zoveel anderen uit de hele wereld, alle cultuur en natuur, maken samen een onuitwisbare indruk. Er valt zoveel te zien en te overdenken. Daarover gaat dit boek. Maar hoe het echt is, dat ervaar je pas wanneer je zelf je besluit neemt en op pad gaat. Een ongeneeslijke besmetting met het pelgrimsvirus kan het gevolg zijn.
Over de auteur
"Het schrijven van een boek gaat niet vanzelf. Toch bezorgde het mij veel plezier. Het bleek een goede manier om mijn gedachten eens weer op een rijtje zetten en meteen een mogelijkheid om ook aan anderen te laten zien wat zo moeilijk is om uit te leggen. Het is een boek geworden, vol verhalen en gedachten. Ik hoop dat het anderen mag inspireren om ook op zoek te gaan."
De oude manHet leek zo’n broos oud mannetje.
Daar kwamen ze aan, vijftien pelgrims. Vorige week waren ze overgekomen vanuit Amerika. Ze liepen nu als groep de laatste driehonderd kilometer van de camino, op weg naar Santiago. Een tocht waar onderweg bijzondere dingen waren te beleven. Ze hadden zich goed voorbereid. Vannacht hadden ze geslapen in het kleine hotelletje van Celeiro en nu waren ze in alle vroegte al weer op weg op een verlaten pad tussen de rotsen. Alles was nog nat van de ochtendnevel en het schemerde nog wat. Steve, een man met een grote grijze haardos, was de reisleider, hij liep voorop. Hij had de groep al een aantal keren verteld over dat merkwaardige, strenge klooster waar je soms toegang had tot de vieringen. Daar moest je geweest zijn. Heel bijzonder was het en hij wist hoe je er moest komen. Laat dat maar aan hem over. Even van tevoren gingen de deuren op slot. Dus graag allemaal wel even doorlopen, want het is al laat. Net toen ze de hoek om kwamen en ze tussen twee rotsen de kloosterpoort voor zich hadden, zagen ze hoe een broeder de deuren sloot. Steve sprintte al roepend naar voren, maar de deur was dicht en bleef dicht. Op het bord naast de deur stond aangegeven welke vieringen te bezoeken waren en dat de deur vijf minuten daaraan vooraf gesloten zou worden. Maar ze konden toch wel even wachten! Hij was in alle staten en bonsde met zijn vuist op de deur en riep door de kieren. Een bel was er niet.
Nu pas viel zijn oog op een man die naast de deur zat op een grote steen. Hij was nogal haveloos gekleed en zag er met zijn ingevallen gezicht en lange grijze haren oud en broos uit.
Dank je wel Hans dat ik "een klein stukje met je mee mocht lopen".
We ontmoeten elkaar tijdens een van onze routes van Pieterpad, Ommen-Coevorden. Even liepen we samen en je gaf ons daar een briefje met de gegevens van jou boek.
Geinspireerd door jou verhaal kocht ik dit boekje.
Ik heb het met veel plezier gelezen en met je meegeleefd. Vlot geschreven en veel informatie over geschiedenis en belevingen tijdens jou route naar Santiago. Ik zal het zeker aanbevelen aan anderen lopers of pelgrims.
Hoop dat je nog vele routes mag lopen, beleven en gaan.
Groet, Brigittte Brugman
