Leuke schrijfstijl en veel humor!
Is er sneeuw?
- Auteur
-
Bettie Aaftink
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 23 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
Het is over en uit, denkt Lizzie die Lies, haar dochter, langzaam uit haar leven heeft zien verdwijnen. Wat ging er mis? Hoe was eigenlijk haar eigen relatie met haar moeder? Op een dag staat haar dochter voor haar en meldt dat ze een man wil worden: ze is altijd al man geweest. Lizzie duikt in het verleden. Hoe komt het dat ze het nooit gemerkt heeft? Ze moet een nieuw beeld construeren van haar kind. Hiervoor moet ze de dochter loslaten en de zoon een kans geven. Kan het echter het begin van een nieuwe relatie zijn?
Over de auteur
"Lange tijd was ik in Amsterdam lerares tekenen en ontwerpen, maar het schrijven heeft me ook altijd getrokken. Eerst waren het vooral educatieve boeken, zoals ‘Cultuur en kleedgedrag in de 20e eeuw’ en ‘Ontwerptekenen’. Nu ik meer tijd heb gekregen ging het roer om. Ik heb gedaan wat ik altijd al had willen doen: mijn verhaal vertellen. Het smaakt naar meer. Wat mij betreft dan!"
Productinformatie
- ISBN
- 9789462064546 / 978-94-620-6454-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-11-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 312
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik pakte, toch altijd wat ongerust, mijn eigen fiets en croste door de lommerrijke laantjes. Bij elke hoek of bocht dacht ik, nu zie ik ze, en moest dan weer een volgende laan nemen. Vanuit de verte kwamen draai-orgelklanken aangedwarreld die ik aan elkaar kon rijgen als "Mister Sandman, bring me a dream..." Ik herkende het als het liedje dat mysterieus heel regelmatig op mooie dagen gedempt in de tuin te horen was. Ik kwam er niet achter wat het was, misschien van een ijscowagen? Ik probeerde een andere hoek, een ander laantje, onder begeleiding van "Sandman, I am so alone. Don’t have nobody to call my own..."Mijn ongerustheid, die bij mij altijd vaag op de loer lag, steeg en ik zag ze al in één van de vele troebele slootjes drijven tot ik eindelijk in de verte twee figuurtjes zag opdoemen. Zelfverzekerd kwam Lies naar me toe gelopen, terwijl ze nog wat aan haar korte broek frummelde ten hoogte van haar kruis.
"Een mevrouw zei tegen me: "jongetje, je mag hier niet plassen!", verwelkomde ze me triomfantelijk.
"Was je dan aan het plassen?", vroeg ik verbaasd, ik vond het niets voor haar, en dat ze geen jongetje was leek me overduidelijk.
Daar deed ze wat ongemakkelijk over maar kwam toch over de brug.
Ze had stenen in haar onderbroek gestopt om het zaakje een beetje op te vullen, die ze weer op hun plaats had gelegd omdat ze dreigden weg te glijden.