Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Vier onderbroeken en twee beha's

Auteur

Elly Zielschot

Uitvoering
Paperback
Genre
Reizen
Reviews
☆ ☆ 3,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
20 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Vier onderbroeken en twee beha’s. Natuurlijk ook wat fietsbroeken en andere kleding, veel meer heb je echt niet nodig om er een jaar lang op uit te trekken. Het begint met een heuse expeditie door Kirgizië met uitzicht op de hemelse bergen. De tocht gaat verder door het fascinerende Azië en de mystieke tempels van Angkor Wat. Kooklessen, gegoochel met eetstokjes en sanitaire ongemakken. Daarna het verre Nieuw-Zeeland. Drie maanden trappen, vaak tegen de wind in, een waar fietserparadijs? Beren, kou en regen in Canada. Zinderende hitte op de prairies van Amerika, in de sporen van Lewis & Clark. Kortom, een leuk boek over een jaar lang reizen in het Walhalla van de ware avonturier.

Over de auteur

"Mijn droom is de wereld verkennen. Ik ben lerares Engels en 50 jaar. Ik wil er op uit. Een schooljaar lang wegwezen met Koga; mijn maatje, mijn fiets. Gewoon een plan maken en je huis verhuren. Inpakken en wegwezen. "Make your dreams come true." En dat heb ik gedaan. Dit boek is een verslag van al mijn belevenissen, die ik in emails beschreef. Een geweldig avontuur. Geloof me: het is een kwestie van gewoon doen, en dan komen dromen uit."

Productinformatie

ISBN
9789088343643 / 978-90-883-4364-3
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
13-06-2008
Taal
Nederlands

Genre
Reizen

Uitvoering
Paperback
Pagina's
154
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

South-Dakota is echt veel vlakker dan North-Dakota. Lichtglooiend groen en geelbruin. Enorme vergezichten; oceanen van graan. Hier geldt dan ook wat een cowboy tegen mij zei: "Kun je in het donker de lichten van de buren zien, dan ben je te dichtbij". Wat zitten we thuis toch dicht op elkaar. Wat een ruimte hier. Ik voel me als een heel klein stipje, wat zich maar langzaam voortbeweegt in deze enorme leegte. Rustig, bijna mediterend maar toch stevig trappend, fiets ik kilometers weg in dit grote land. Ik vermaak me met het opmeten van die afstanden. Ik markeer een opvallend punt ergens aan de horizon b.v. een graansilo en fiets er naar toe. Gemiddeld is dat 18 km. Nu fiets ik geen kilometers meer, maar horizonnen. Eergisteren 4, gisteren bijna 8 met de wind in de rug en vandaag ben ik in voor 5 einders. Helaas is de wind gedraaid, maar ik wil koste wat het kost Pierre bereiken. Ik wil aldaar een dag rommelen; de was doen, Koga verzorgen en allereerst naar de VVV. Ik heb het zo besloten; ik wil hoe dan ook naar Mt. Rushmore een 200 mijl hier vandaan. Even geen Lewis & Clark. In gedachten maak ik een lijst met wat te vragen en wat verder te doen, een boodschappenlijst etc. De weg is superrustig en ik geniet van de stilte. En dan gebeurt het. Een auto passeert me, heel langzaam, bijna stapvoets, twee kerels zitten er in. En ja hoor; het zal toch niet, een stuk verderop draaien ze van de weg, stappen uit en staan me op te wachten. Jakkes, dit is de eerste keer dat mijn nekharen overeind gaan staan, alarmfase 1.

Reviews

☆ ☆

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

☆ ☆ door Wim Bril op 18-07-2018
Elly, ik heb je boek gevonden en ga het lezen: op de camping in Hameln was het internet waarschijnlijk te zwak. Jouw levensmotto heeft iets van : Follow the sun (Xavier Rudd), en dan weet jij wel, wat ik bedoel!