De geur van rozen
- Auteur
-
Eva Kleinbergen
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Romans
- Prijs
- € 22 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Dit is de geschiedenis van een vrouw die erin slaagt zich los te maken uit haar situatie. Dat wordt haar door haar omgeving niet in dank afgenomen. Maar ze moet wel, want ze wil haar bestemming vinden. Ze heeft de moed haar verliezen te accepteren en door te vechten. Dat leidt tot ongebruikelijke beslissingen en tot een pijnlijke tegenstand. Ze laat zich niet uit het veld slaan en vindt de kracht haar weg te gaan.
Over de auteur
"Vanuit mijn geboorteland Duitsland ben ik op 7-jarige leeftijd naar Nederland gekomen. Sinds mijn vroegste jeugd ben ik gefascineerd door taal. Ik begon al op de lagere school met verhalen en gedichten. Later heb ik ook voor mijn kinderen verhalen verzonnen. Soms schreef ik ze op en soms ook niet. Het verhaal dat al zo lang in mijn hoofd zat, ligt nu in boekvorm voor me. Dat is een waanzinnig gevoel."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088344091 / 978-90-883-4409-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 20-06-2008
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 258
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ook Erkan trekt snel zijn kleren aan en dan lopen we samen naar beneden.
Hans doet zijn mond open om iets te zeggen, maar na één blik op ons klapt hij zijn mond weer dicht. Het lijkt wel een vis op het droge. Dan buigt hij zich snel over zijn kopje koffie, maar kan toch zijn vette grijns niet op tijd camoufleren.
Wij doen net of we van niets weten. Is er iets dan?
Mustafa komt naar buiten met verse koffie en zegt met een glimlach iets tegen Erkan, die wordt een beetje rood en zit wat te stuntelen met zijn mes in de boter, waarop Mustafa lachend weer neer binnen verdwijnt.
Dan kan Hans het toch niet laten: "Dat is nou precies wat ik ook wilde zeggen," roept hij. Bep, sist over tafel dat hij stil moet zijn, en uiteindelijk houden we het alle vier niet meer van het lachen.
Bep kijkt vragend naar mij en ik glimlach geruststellend en geef haar een verstolen knikje. De reactie van Bep is alleen voor mij te begrijpen. Na het ontbijt vertrekken we richting Pamukkale. Hans, Bep Erkan en ik in één auto en Bülent met Cor en nog twee gasten in de auto van Mustafa.
We hebben hartelijk van hem afscheid genomen en hij liet me weten dat ik altijd welkom zou zijn in zijn huis. En Erkan omhelst hij stevig terwijl hij hem op de rug klopt en wat tegen hem zegt.
Pamukkale wil in het Turks zoveel zeggen als "katoenkasteel." Dit wordt volkomen logisch als we vanaf de grote weg de kalkterrassen in de verte zien.
Het lijkt inderdaad een kasteel van wit katoen. Adembenemend is het, volgens Bülent wordt het nog veel mooier als we via de oude stad Hierapolis boven de kalkterrassen staan.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek