Een andere kijk op de priester

In vele landen van Europa zijn de kerken in crisis. Een heel aantal leden denkt dat hun Kerk aan vernieuwing toe is, zowel leerstellig als organisatorisch. Priesterkandidaten van het traditioneel model zijn immer schaarser. Dit boek bekijkt de voornaamste aspecten van het in de Katholieke Kerk traditionele priesterambt. Het nodigt uit om alternatieve inzichten over de aard en de functie van het voorgangersambt te overwegen. Dit om effectief tot vernieuwing te kunnen bijdragen.

"Ik ben een bejaarde missionaris in de Sociëteit van Missionarissen van Afrika. Ik mocht promoveren in de theologie in Rome, in Afrikaanse Studies in London, en in geestelijke counseling in Chicago. Na een lang en vruchtbaar missionarisleven ben ik nu op rust. Ik ben bezorgd om de Kerk- en priestercrisis in eigen land en de kerken van het Westen. Daarom reflecteer en schrijf ik over vormen van kerkvernieuwing die mij te harte gaan."

Hoe kunnen priesters spreken als een groep? Priesters vormen geen vakbond. Wie zal een brede invraagstelling bij hen op gang brengen en coördineren, als hun bisschoppen daartoe zelf niet het initiatief nemen? Trouwens, een aantal priesters ervaren wellicht die verscheurdheid niet. Anderen misschien wel, maar zijn bang er de mond over open te doen. Nog anderen voelen of zeggen allicht dat "er toch niets aan te doen is". Zij die uitdrukken wat in hen omgaat lopen het risico vlug geïsoleerd of met de vinger gewezen te worden – ook al door een bepaalde soort ‘echte Katholieken’ – , en bij de bisschop of het Vaticaan verdacht te worden gemaakt. Maar de uitdaging blijft: de verantwoordelijkheid rust op onze eigen schouders. Gaan we die opnemen? Ga ik die opnemen?
 
            Want tenslotte gaat het over een leven, mijn leven, als de priester die ik ooit werd. Zoals ik het beleefde in de verschillende rollen die ik verondersteld werd te spelen. Het rollenspel dat nog van mij verwacht wordt en waar ik soms nog word ingeduwd. Maar mijn visie op mijn priester-zijn heeft in de loop van de jaren en vanwege mijn vele internationale ervaringen een grote verandering ondergaan. Dit boek is dus vooreerst een bevragen van mijn eigen priesterschap. Maar tevens wil ik graag iets bijdragen tot een bredere reflectie onder zowel priesters als gelovigen van onze tijd. Ik wil een poging doen om de traditionele aspecten van het priesterschap te bekijken en een deel historische ballast ervan te bevragen, en dit met het oog op een benadering ervan die relevant is voor onze tijd – althans in onze westerse contreien. We leven immers in een tijd van grote culturele omwenteling. Of we het nu erkennen en aanvaarden of niet, we staan in een nieuw paradigma in de geschiedenis. Pleisters plakken zal niet helpen: er is een bloedtransfusie nodig.