erg originele kijk op het bretonse leven
Samenvatting
Weer in Bretagne gaat niet alleen over de bekende plaatsen, maar ook over oorden waar men nog nooit van gehoord heeft. De gewoonten van deze streek komen aan bod en de soms bizarre belevenissen van de familie Ebbinge die zij heeft beleefd in dit aparte deel van Frankrijk. Erik Ebbinge, zijn vriendin en dochter mengden zich in het Bretonse leven. Dan pas krijg je een realistisch beeld van dit land. Vele facetten passeren de revue; van sport tot winkelen en van verdwalen in een maïsdoolhof tot geschiedenis snuiven. Vergeet ook vooral het kenmerkende weer niet. Weer in Bretagne, weer naar dezelfde plek.
Over de auteur
"Ik ben in 1965 geboren in Peize. Het schrijven zat er al op jonge leeftijd in. In 2001 is mijn journalistieke carrière begonnen. Allereerst bij de plaatselijke dorpskrant. Voor 'de Krant' schrijf ik al jaren. Ik maak voetbalverslagen, maar ook andere onderwerpen ga ik niet uit de weg. Een favoriet onderwerp is reizen. Ik heb meegewerkt aan twee boeken. Dit is mijn allereerste eigen boekwerk. Ik zie het als een groot avontuur, net als het reisverhaal zelf."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462067639 / 978-94-620-6763-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-03-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Reizen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 86
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Aan de Boulevard Charles de Gaulle is het te doen. Aan deze hoofdweg bevinden zich een bar, een Mini-Golf (bij ons heet het midgetgolf en wordt het ook niet op gras en tussen onkruid gespeeld zoals hier), de Office du Tourisme (met accès internet), hotels en het gemeentehuis annex politiebureau. Een statig, prachtig gebouw. Weinig toeristen die dit gebouw- aan de ene kant politiebureau, de andere zijde is het gemeentehuis- van binnen hebben gezien. Ik wel. Voor de vakantie leek het wel handig om zo’n compacte videocamera aan te schaffen; zo eentje die in je broekzak past. En dat is nou net de valkuil. Ik raakte dat ding tijdens een wandeling kwijt. Die vind je dus nooit terug. Dus naar het politiebureau. Het incident wordt eerst in een groot boek geschreven. Vervolgens krijg je te horen dat je hier niet moet zijn voor vermiste spullen- en dat je ook nog bij de Poste de Secours, de EHBO, op het strand moet vragen-, maar aangewezen bent op het politiebureau van Pleurtuit. Overigens bleek ook dit niet te helpen, want je kunt alleen aangifte doen voor gestolen spullen. De hele rompslomp voor niets.
Reviews (3)
Knap geschreven en een aanrader voor ieder die het gebied wilgaan bezoeken.
subliem schrijfwerk weer. herken de columns in de krant.