Een helder en duidelijk boek, prettig om te lezen. Zeer zeker de moeite waard!
Ik eet dus ik ben
- Auteur
-
Wouter W. van der Schaar
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 4,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 18 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Er is veel belangstelling voor overgewicht. Men geeft vaak hoop dat dit probleem verholpen kan worden zonder veel inspanning. Het tegendeel blijkt waar, omdat mensen regelmatig opgeven of omdat men na enige tijd weer aankomt. Ik eet dus ik ben is geschreven vanuit de ervaring van talloze cliënten die enige jaren een afvalprogramma hebben gevolgd. Het blijkt dat te weinig rekening wordt gehouden met onderliggende en onbewuste psychologische problemen, waardoor men overgewicht kreeg. Als hier geen rekening mee wordt gehouden, zullen veel pogingen om af te vallen falen. Neem daarom dit boek ter hand om een daadwerkelijk verschil te maken.
Over de auteur
"Als klinisch psycholoog afgestudeerd in 1969 te Amsterdam, ben ik werkzaam geweest in het Wilhelminagasthuis, Binnengasthuis en Academisch Medisch Centrum, alle te Amsterdam. Als medisch psycholoog werd ik sinds 1985 geconfronteerd met mensen met extreem overgewicht. Ik leefde me in waarom zij wel en ik geen overgewicht had. In deze zoektocht kwam ik onvermoede problemen tegen waar ikzelf ook veel van heb geleerd. Sindsdien heb ik veel groepen begeleid die leden aan extreem overgewicht."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462067974 / 978-94-620-6797-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-04-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 82
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Was het aanvankelijk de omgeving, een relatie of het werk, waardoor de cliënt gestimuleerd werd om zich aan te melden, na enige tijd van onvoldoende resultaat, valt deze steun weg, met alle negatieve gevolgen voor de cliënt, die zich steeds meer alleen voelt staan. De cliënt wordt zich bewust dat hem iets ‘afgenomen’ wordt en de begeleiders leggen het falen uit als ‘niet mee willen werken’ (non compliance), waarbij de schuld bij de cliënt wordt gelegd. ‘U had zich moeten houden aan...’
Mijns inziens is dit het gevolg van het feit, dat wij ons er te weinig van bewust zijn dat je als hulpverlener ‘op een andere planeet’ zit dan de hulpvragende, zoals eens werd verwoord door een cliënte. Met een knipoog naar het desbetreffende boek, zou men kunnen denken aan de titel: ‘Hulpverleners komen van Mars en Obesitas cliënten komen van Venus’. Gezien de verhouding van vrouwen tot mannen die zich als cliënt aanmelden, is de titel ook nog veelzeggend.
We pakken de mensen met obesitas iets af waarvan ze jarenlang op hun manier genoten hebben en waarvan ze nog steeds genieten.
Vooral dat laatste maakt dat hulpverleners zoveel moeite hebben om te begrijpen waarom allerlei programma’s voor blijvend gewichtsverlies zo weinig resultaat boeken. Het is voor de planeet van hulpverleners niet goed te begrijpen dat je, als je goed afvalt, geen suikerziekte meer hebt, je gewrichtsklachten afnemen, je conditie enorm is verbeterd, je veters weer zelf kan strikken, je teennagels zelf kan knippen, de kinderen weer op schoot kan nemen en complimenten krijgt, dit allemaal laat varen ten faveure van je oude eetpatroon.
Er worden programma’s ontwikkeld voor terugvalpreventie, omdat cliënten de moed verliezen en minder gemotiveerd raken om af te vallen.
Mijns inziens is dit het gevolg van het feit, dat wij ons er te weinig van bewust zijn dat je als hulpverlener ‘op een andere planeet’ zit dan de hulpvragende, zoals eens werd verwoord door een cliënte. Met een knipoog naar het desbetreffende boek, zou men kunnen denken aan de titel: ‘Hulpverleners komen van Mars en Obesitas cliënten komen van Venus’. Gezien de verhouding van vrouwen tot mannen die zich als cliënt aanmelden, is de titel ook nog veelzeggend.
We pakken de mensen met obesitas iets af waarvan ze jarenlang op hun manier genoten hebben en waarvan ze nog steeds genieten.
Vooral dat laatste maakt dat hulpverleners zoveel moeite hebben om te begrijpen waarom allerlei programma’s voor blijvend gewichtsverlies zo weinig resultaat boeken. Het is voor de planeet van hulpverleners niet goed te begrijpen dat je, als je goed afvalt, geen suikerziekte meer hebt, je gewrichtsklachten afnemen, je conditie enorm is verbeterd, je veters weer zelf kan strikken, je teennagels zelf kan knippen, de kinderen weer op schoot kan nemen en complimenten krijgt, dit allemaal laat varen ten faveure van je oude eetpatroon.
Er worden programma’s ontwikkeld voor terugvalpreventie, omdat cliënten de moed verliezen en minder gemotiveerd raken om af te vallen.