Krachtig, puur en zonder franje sleept de auteur je mee naar een donker hol van een zwaar en bijna ondraaglijk leven. Beschaamd voelt het, zulke persoonlijke aantekeningen gevonden te hebben en niet meer te kunnen stoppen met lezen. De hoofdpersoon Maria tuimelt van de ene ongewenste traumatiserende situatie in de andere... Net voor zelfs de lezer dreigt te verzuipen, breken in het verhaal de eerste zonnestralen door en voeden de hoop op een goede afloop... Een aanrader voor zorg-profesionals, belangstellenden en niet in de laatste plaats incestslachtoffers en hun dierbaren.
Samenvatting
De gerenommeerde therapeute Maria, dol op man en kinderen, lijkt een zorgeloos bestaan te leiden. Totdat haar incesttrauma totaal onverwacht opspeelt. Maria verliest in korte tijd alle grip en wordt verpletterd door de aard en omvang van haar jeugdherinneringen. Niets aan de hand vertelt rauw en onversneden een op ware gebeurtenissen gebaseerd verhaal. Het maakt een diep trauma invoelbaar en bespreekbaar. Het is een steun voor lezers in een vergelijkbare situatie, een eyeopener voor hulpverleners en een rijke ervaring voor een ieder die dit boek tot zich laat doordringen.
Over de auteur
"Ik heb seksuologie gestudeerd. In mijn praktijk heb ik veel cliënten met incesttrauma's behandeld. Het verborgen leed, de eenzaamheid, het grote onbegrip en de falende hulpverlening hebben mij doen besluiten om de 'niets aan de hand'-cultuur van binnenuit te beschrijven. Het is een roman, maar aan het eind worden ook praktische tips gegeven over hoe om te gaan met bepaalde heftige gevoelens, zodat je weer verder kunt leven en zelfs heel gelukkig kunt worden!"
Productinformatie
- ISBN
- 9789462068162 / 978-94-620-6816-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-05-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 240
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik wist me geen raad. Welke dag zou het zijn? Het leek wel of ik een paar dagen helemaal weg was geweest. Had ik wel gekookt voor de kinderen? Ik kon me niets meer herinneren, anders dan Frans die met zijn rolkoffer de oprit afliep, de koffer in de auto tilde en wegreed. Verder was het één groot gat. Ik deed de klep van de afvalbak open, op zoek naar resten die mijn geheugen zouden kunnen opfrissen. Ik zag geen enkel aanknopingspunt. Geen paniek, rustig blijven. Ik keek op de klok. Het was twee uur in de middag, en de jongste was thuis. Dus moest het woensdag- of vrijdagmiddag zijn. Ik zou het werkelijk niet weten. Ik keek op de krant die gewoon op tafel lag, ongelezen. Vrijdag dus. De jongste speelde met een vriendje in de tuin op de trampoline. Ik zou hem de afgelopen dagen wel gewoon van en naar school hebben gebracht. In het beste geval zou hij vast niets gemerkt hebben, en gelukkig maar.
"Hé jongens, willen jullie wat drinken?"
"Graag", antwoordden ze in koor.
Ik liep naar de keuken, ik schonk twee plastic bekers vol limonade, en ik vulde twee kleine bakjes met chips. Ik liep naar buiten en zette de bekers en bakjes op het muurtje naast de trampoline. Ik ging er zelf naast zitten.
"Hé, Milan, wat hebben we gisteren ook al weer gegeten?", vroeg ik zo nonchalant mogelijk.
"Andijvie met een balletje gehakt", was het antwoord.
Dat klonk toch heel gewoon en erg geruststellend. Het ging wel goed, zie je wel, niemand die iets merkte. Er was niets aan de hand.
"Hé jongens, willen jullie wat drinken?"
"Graag", antwoordden ze in koor.
Ik liep naar de keuken, ik schonk twee plastic bekers vol limonade, en ik vulde twee kleine bakjes met chips. Ik liep naar buiten en zette de bekers en bakjes op het muurtje naast de trampoline. Ik ging er zelf naast zitten.
"Hé, Milan, wat hebben we gisteren ook al weer gegeten?", vroeg ik zo nonchalant mogelijk.
"Andijvie met een balletje gehakt", was het antwoord.
Dat klonk toch heel gewoon en erg geruststellend. Het ging wel goed, zie je wel, niemand die iets merkte. Er was niets aan de hand.
Reviews (4)
Indrukwekkend verhaal van een zwaar, intens en bewogen leven. Knisperend heldere schrijfstijl die doet denken alsof je iemands dagboek zit te lezen. Hierdoor word je meegezogen in het verhaal, krijg je het gevoel dat Maria een van je vriendinnen is. Het woord tot je richt. Dat is een belangrijk effect, slachtoffers van incest of huiselijk geweld zijn vaak onzichtbaar, anoniem. Misschien heb je wel iemand in je vriendenkring die een dergelijk geheim bij zich draagt. De auteur doorbreekt dit taboe. Chapeau...
Eerlijk boek van een kwetsbaar mooi mens!
Indrukwekkende roman, leest als een trein. Dit verhaal moest verteld worden. Je krijgt een warm gevoel voor die dappere Maria. Een sterke vrouw, die zich positief ontworsteld aan haar verleden en zonder erkenning van haar familie een mooi en liefdevol leven opbouwd.
Een boek dat gelezen moet worden door alle hulpverleners die zich met incest bezig houden!
Een boek dat gelezen moet worden door alle hulpverleners die zich met incest bezig houden!