Samenvatting
Rianne is geboren met de ziekte Cystic Fibrosis. Als ze ruim twee jaar is, wordt de ziekte ontdekt. De artsen voorspellen dat Rianne nog maar een paar jaar zal leven, maar daar trekt Rianne zich niets van aan. Ze probeert een zo normaal mogelijk leven te leiden. Maar het gaat steeds slechter met haar. Zo slecht dat alleen een longtransplantatie haar leven zou kunnen redden. De longtransplantatie komt niet, omdat er geen geschikte longen voor Rianne zijn. Rianne is zestien en een half jaar als ze overlijdt.
Over de auteur
"Ik ben geboren op 15 augustus 1967 te Nijkerk. Ik heb de HAVO gedaan, en later nog de opleiding ECABO in Zwolle. Ik heb op de Rabobank gewerkt als baliemedewerkster. Schrijven heb ik altijd heel leuk gevonden. Als kind schreef ik al dagboeken. Ik ben in 1992 getrouwd met Niek en toen ben ik naar Putten verhuisd. Toen ik kinderen kreeg, ben ik weer begonnen met het schrijven van dagboeken. Maar dat werden toch hele andere dagboeken dan dat ik mij had voorgesteld. Eén ervan is nu gepubliceerd."
Inkijk
De artsen waren ten einde raad, want geen enkele behandeling leverde verbetering op. Maar door de Tazocin kreeg Rianne weer zulke hoge koorts, dat ze er een soort epileptische aanvallen van kreeg. Daar zijn ze naar een aantal dagen toen ook maar weer mee gestopt, omdat het nog slechter met Rianne ging. Het ging zo slecht met haar dat ze nog maar een longfunctie had van 18%. Dus moest Rianne ook de hele dag aan het zuurstof, en kreeg ze ook nog eens een beademingskap. Dit is een soort helm om je hoofd. Hieraan zit een slang met een kap om je mond en neus, waardoor lucht met zuurstof kan worden geblazen. Rianne had zelf geen kracht meer om te ademen. Ook gaf ze bijna geen teken van leven meer. We vreesden voor haar leven. Ik belde de wijkouderling met de vraag of er die zondag voorbede voor Rianne gedaan kon worden. Ook belde ik de familie op, om afscheid van Rianne te komen nemen. En ook kwam Eline, die schrok toen zij haar zo zag. Ik bad ook tot de HEERE, en vroeg om een wonder. Dat wonder kwam de volgende dag. Rianne gaf weer een teken van leven. De dominee kwam langs en geloofde niet wat hij zag. Gisteren was Rianne niet aanspreekbaar, en vandaag was ze weer uit bed, en leek het of er niets aan de hand was. Er was echt een wonder gebeurd, en ik dankte de HEERE dat hij ons gebed verhoord had. Zo ging het elke dag weer een beetje beter met Rianne.
