Echt een heel leuk boekje om te lezen, ik heb hem in 1 keer uitgelezen! Het maakt me nieuwsgierig naar het leven in Afrika. Ik vond het mooi om al die ervaringen te lezen. Het wekt bewondering en respect bij me op. Ik vind het een prettig leesbaar boek waar de persoonlijkheid van de schrijfster in doorklinkt, en aansteekt om allemaal eens te kijken wat je voor een ander kunt doen.
Samenvatting
Hoe vergaat het Marjolein Bremer in Gambia als zij besloten heeft om een reis daar naartoe te maken? Na het inzamelen van geld in Nederland voor het bouwen van een school in dit Afrikaanse land, trekt zij de stoute schoenen aan en gaat ze alleen op pad. Dat deze reis vol nieuwe ervaringen en bijzondere ontmoetingen zit, staat als een paal boven water. Zo betekent het slapen onder een klamboe niet per definitie dat je geen last meer hebt van muskieten. Toch gaat het uiteindelijk om één ding: het opzetten van een school om kansarme kinderen een opleiding te kunnen geven.
Over de auteur
"Sinds ik als kind heb leren schrijven en lezen, schrijf ik mijn dagelijkse belevenissen op. Vreugde en verdriet, alles werd toevertrouwd aan het papier. In 2011 ging ik naar Gambia op vakantie. Bij het bezoeken van een schooltje raakt ik onder de indruk van het enthousiasme waarmee er met heel weinig middelen werd gewerkt. Ik besloot te gaan helpen. De drang om altijd alles op te schrijven, heeft dan nu geresulteerd in dit boek."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402201482 / 978-94-022-0148-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 16-08-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Reizen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 100
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Dan struikel ik bijna over iets, tegelijkertijd gaat het licht aan en dan zie ik tot mijn schrik waar ik bijna over struikelde: op de grond vóór mij liggen twee kinderen te slapen. Ze liggen op een kleedje op het beton en slapen rustig door. Een jaar of zes, zeven zijn ze denk ik. Wie zijn ze? De kinderen van de bewaker? Waar is de moeder? Waarom liggen ze hier achter de voordeur te slapen? Terug in de taxi vraag ik het: inderdaad, de bewaker en zijn gezin slapen in de school. Als de bouw van de nieuwe klaslokalen klaar is zal er hopelijk een kleine woonruimte voor de man worden gebouwd op het terrein van de school; voorlopig is het niet anders. Overdag probeert de bewaker zijn kostje bij elkaar te scharrelen door brandhout te hakken en te verkopen. Er wordt hier veelal buiten gekookt op hout en/of kolenvuurtjes. Mensen die zich iets meer kunnen permitteren, koken op gasflessen en de hele rijken hebben een gasfornuis.
Ik vraag waar de echtgenote van de man was. Ik had namelijk alle vier de klasjes plus de hal en het kantoortje van Abdul gezien en vroeg me dus af waar zij dan in hemelsnaam was! Een vrouw alleen zal hier niet gauw om elf uur ‘s avonds door de donkere steegjes een wandelingetje gaan maken. Oh, ik denk dat zij een douche was gaan nemen. Ja natúúrlijk daar had ik niet aan gedacht: een emmer met water een schaaltje en een binnenplaats: meer heb je niet nodig voor het nemen van een douche!
Ik vraag waar de echtgenote van de man was. Ik had namelijk alle vier de klasjes plus de hal en het kantoortje van Abdul gezien en vroeg me dus af waar zij dan in hemelsnaam was! Een vrouw alleen zal hier niet gauw om elf uur ‘s avonds door de donkere steegjes een wandelingetje gaan maken. Oh, ik denk dat zij een douche was gaan nemen. Ja natúúrlijk daar had ik niet aan gedacht: een emmer met water een schaaltje en een binnenplaats: meer heb je niet nodig voor het nemen van een douche!
Reviews (3)
Een heel leuk reisverslag, geschreven met passie , humor en het boek is ook nog eens educatief. Leest makkelijk weg, ideaal om mee te nemen op reis of op vakantie. Erg leuk boek, zeker de moeite waard om aan te schaffen!
Super leuk boekje in 1x uitgelezen.