Je kent me niet eens

Het zit Jasper niet mee in het leven, daarom probeert hij zo min mogelijk op te vallen. Zijn klasgenoten denken daar heel anders over. Ze vinden hem een loser en hij belandt onder andere door hun toedoen in benarde situaties. Waar dit uiteindelijk toe leidt…

In Je kent me niet eens beschrijft Eileen Bosch (14) de verschillende belevingen van pestgedrag. Het boek is ontroerend, maar op een boeiende, snelle manier geschreven. Kortom: weer een aanrader!

"Ik ben Eileen Bosch. Nadat in het begin van dit jaar mijn eerste boek Born this way werd uitgegeven, heb ik een fantastische tijd beleefd. Ik kreeg veel leuke reacties en voelde me bijzonder. Na een tijdje kreeg ik weer een nieuw idee en ben ik weer achter de laptop gekropen; met als resultaat mijn nieuwe boek Je kent me niet eens. Ik hoop dat ik weer veel positieve reacties krijg. Schrijven is mijn GROTE passie."

‘Kom eens’, zegt Jasper en hij pakt m’n hand en neemt me mee naar de schuur. We komen bij de schuur aan en ik herinner me dat er de vorige keer allemaal tafels en stoelen stonden, maar nu staan er houten beelden. Ik vind ze best wel mooi. Misschien heeft de zus van Lino ze gemaakt?
‘Ik vind het heel lief van je dat je je zo anders gekleed hebt voor het feest’, zeg ik.
‘Ik wil even zeggen dat ik jou ontzettend lief vind. Jij helpt me door alles heen en ik ben ontzettend blij dat je achter me aan bent gekomen tijdens Ardennenkamp’, zegt Jasper.
‘Ik ben ook heel blij met jou’, zeg ik en ik knuffel hem.
‘Ik wil je wat geven’, zegt Jasper maar dan ruik ik brand.
‘Wacht even, ik ruik wat’, zeg ik. ‘Ruik je dat ook?’
‘Ik ruik vuur’, zegt Jasper.
‘Ik ook’, zeg ik en ik ga naar het raam en kijk of ze daar vuur aan het stoken zijn, maar ik zie niets. Geen vuur te bekennen. Ook geen barbecue.
‘Ik zie niks buiten’, zeg ik.
‘Ehmm… Iris’, zegt Jasper en ik draai me om en m’n ogen worden groot. Voor me laait de brand op.