Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Maurice
Ik wist dat je dood zou gaan

Auteur

Evelien Emming

Uitvoering
Paperback
Prijs
16 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Bij een vrouw werd een echo gemaakt in de 28e week van haar zwangerschap. De volgende dag meldde de verloskundige dat er iets mis was met het kind; de verhoudingen klopten niet. Het kind had een waterhoofd. Dat kwam binnen als een mokerslag. Na verder onderzoek in het ziekenhuis, deelde de gynaecoloog haar mee dat het kind dood zou gaan bij de geboorte. Het kind had geen kans. De vrouw had geen keus. Maurice is het indringende verhaal van een moeder die met dit alles heeft moeten leren leven.

Over de auteur

"Ik schreef mijn verhaal 21 jaar geleden al. Het was toen te pijnlijk voor mij om het te vertellen. Nu wil ik het met anderen delen. Er werd mij verteld dat mijn zoon Maurice dood zou gaan bij zijn geboorte. Ik wil mijn verhaal na die jaren alsnog kwijt aan gynaecologen en verloskundigen, praktiserend of in opleiding. Daarmee hoop ik te bereiken dat de specialisten de ouders die zoiets verschrikkelijks meemaken, met meer meegevoel kunnen benaderen en beter kunnen begeleiden."

Productinformatie

ISBN
9789088345289 / 978-90-883-4528-9
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
05-09-2008
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
68
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Steeds maalden de woorden van de gynaecoloog door mijn hoofd. Alles zélf doen. Het zélf bewust meemaken, ja, wie moest het anders doen? Ik voelde de boosheid weer opkomen, die ebde weer weg. Een intens verdriet, ook dat ebde weer weg. Ik vond dat ik het best goed deed. Geen rare dingen gedaan. Nou ja, tegen de muur gelopen en hopen dat het dood ging. Ik wilde er vanaf, ik had ook op mijn buik geslagen. Maar toen dacht ik nog dat het een monster was mét levenskansen! Schaamte, schuld, wanhoop, huilen. Wéér werd ik boos en opstandig. Wat een gezwets, dat zelf doen. Dat was niet waar! Ik had helemaal geen keus. Het klopte niet. Ik had hier niet zelf voor gekozen. Ik had het niet in de hand. Het overkwam me gewoon. Ik had helemaal niets in te brengen. Ik deed niets zelf! Weet je wat, dacht ik, ik ging nu inderdaad zelf iets doen. Ik ging de begrafenis regelen! Gouden Gids. IJskoud belde ik de begrafenisondernemer. Ik draaide het nummer en verzon snel een aanvaardbare smoes en zei: 'op aanraden van mijn gynaecoloog...' De begrafenisondernemer reageerde niet op wat ik hem vertelde en begon direct van alles uit te leggen, wat er allemaal wel mogelijk was. Hij is vast wel wat idioten gewend, dacht ik. Ik onderbrak hem direct. 'Nee', zei ik. 'Nee, ik wil het allersimpelste wat er is. Wit kistje, cremeren, alleen wij tweeën, Ronald en ik, niemand anders.’ 'Goed mevrouw, alles wordt geregeld, laat u dat maar aan mij over.' Ik hing op en begon onbedaarlijk te rillen. Waar was ik mee bezig? Wat was ik gemeen, het was nog niet eens geboren, maar het zat in ieder geval al onder de grond, dat ruimt lekker op! Ik werd gek, waanzinnig, ze moesten me opnemen. Schaamte, schuld, woede, ik ging dood vanbinnen.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek