Samenvatting
Als Roos na veel moeite de relatie met Munawar verbreekt, wordt haar negenjarige dochter Hannah door hem ontvoerd. Hij neemt Hannah mee naar zijn vaderland, Jordanië. Roos is wanhopig en gaat het gevecht aan om haar dochter terug te krijgen.
Dit boek beschrijft het verdriet van een moeder en het verlangen naar haar dochter die zij moet missen. Een gedeelte van het boek wordt verteld door Hannah. Zij beschrijft hoe het haar verging in de tijd dat zij bij haar vader was, bij haar ‘andere’ familie.
Over de auteur
“Ik ben geboren in 1970 te Nijmegen. Na 20 jaar in de horeca te hebben gewerkt, kwam ik onverwacht en ongewild thuis te zitten. Ik wist niet goed wat ik met mezelf aan moest tot een goede vriendin van mij vroeg of ik niet een droom had. Die had ik zeker en ik besloot dat het tijd werd om deze uit te laten komen. Het resultaat hiervan ziet u hier: “Hannah” mijn eerste boek!”
Inkijk
Het was een prachtige ochtend, vroeg in juni en de zon scheen naar binnen, zodat ik er wakker van werd. Ik opende langzaam mijn ogen en vanuit mijn slaapkamerraam zag ik "mijn" berg, de berg die ik iedere ochtend zag, sinds we zes maanden geleden hier waren aangekomen. Het uitzicht was grandioos, waar vond je nog zoiets? De blauwe lucht, het weidse uitzicht, een mooiere manier om wakker te worden, kon ik mij niet voorstellen. Het straalde rust uit en rust was wat het ons bracht, hier op het platteland van Frankrijk. Zes maanden alweer, een half jaar, sinds Hannah en ik hier naartoe waren verhuisd, of eigenlijk… naartoe waren gevlucht. Op de vlucht, al voelde het nu niet meer zo en begon het leven hier in Frankrijk langzaamaan te wennen. We begonnen ons hier al aardig thuis te voelen, mijn dochter en ik, al miste ik nog altijd mijn familie en vrienden enorm.
Zo ver van Nederland, waar ik opgegroeid ben en waar Hannah is geboren. Nederland leek zo ver weg en ik onderdrukte het gevoel van heimwee en verdriet. Het maakte niet uit, het ging om Hannah, haar geluk was het belangrijkste in mijn leven. Zouden we ons hier ooit écht thuis gaan voelen? Thuis is toch gewoon waar we samen zijn, en dan maakt het toch niet uit waar we zijn? Zolang we samen waren, konden we de hele wereld aan en zou niemand ons iets kunnen maken. Ik begon steeds meer te geloven dat we hier veilig waren voor Munawar, de vader van Hannah.
