Samenvatting
Gedumpt als oud vuil werd Bonnie langs de kant van de weg gevonden. Een voorbijganger heeft de jonge pup bij een asiel in Kroatië afgegeven. In het overvolle asiel had deze jonge hond géén overlevingskans. Joke Voogdt en haar man zagen Bonnie op het internet, Stichting Idemo zocht een baasje. Door Bonnie te adopteren hebben deze mensen de asielhond een thuis kunnen geven. In dit (dag)boek vertelt Bonnie over haar asielhondenleven. Zij is een geluksvogel dankzij Stichting Idemo.
Over de auteur
"Ik ben geboren op 25 februari 1950 in Rotterdam. Al van kinds af aan ben ik een grote dierenvriend geweest. Het overlijden van mijn broer heeft geleid tot het schrijven van mijn eerste boek, dit is in eigen beheer uitgegeven. Door het schrijven kon ik mijn gevoel uiten. Daarom ben ik hiermee verder gegaan na de adoptie van onze asielhond “Bonnie”. Ook in dit boek kan ik mijn gevoel kwijt over de band met Bonnie."
Inkijk
Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Bonnie en ik kom uit Kroatië. Als puppy’s van een paar weken oud werden mijn broertje Glayd, mijn zusje Diva en ik om de beurt in ons nekvel opgepakt en in een doos gestopt, waarna de doos werd afgesloten en in een auto gezet. Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft voordat de auto tot stilstand kwam en de doos waarin wij gestopt waren weer werd opgepakt, waarna wij met een plof ergens op de grond neerkwamen. Wij waren zomaar gedumpt, als oud vuil langs de kant van de weg, ergens in Kroatië. Nadat wij van de schrik bekomen waren, hoorden wij de auto wegrijden. Het was koud zo zonder de warmte van onze moeder, tegen wie wij altijd dicht aan kropen. Wij hadden honger en dorst. Piepen en janken was onze enige optie, in de hoop dat onze moeder ons zou horen. Na heel lang wachten werd voorzichtig de doos een stukje opengedaan. Wij werden door degene die ons langs de kant van de weg gevonden had naar een asiel in Kroatië gebracht. Daar werden wij van elkaar gescheiden en in kleine hokjes gestopt. Dat was het begin van mijn nog zo jonge leventje, dat ik helaas moest doorbrengen tussen de muren van het overvolle asiel, opgesloten en ver verwijderd van de bewoonde wereld met het gemis van mijn moeder, mijn broertje en mijn zusje. Er zaten heel veel honden in dit asiel, ik denk wel een paar honderd. Aardige, maar ook veel dominante honden, waar ik erg bang voor was. Niet de ideale situatie waar je als pup tussen zou moeten zitten. In het asiel, dat overvol zat met verschoppelingen en zwerfhonden, heb ik ruim acht maanden gezeten. Ik heb mij steeds onderdanig gedragen, dat was de sleutel om te overleven.