Liefde, evolutie en klimaat

Liefde, Evolutie en Klimaat gaat over de betekenis van de liefde (in de zin van verbondenheid) voor de sociale evolutie van de mensheid en een toepassing op het vraagstuk van klimaatverandering. De drie thema’s worden benaderd vanuit een filosofische, psychologische en levensbeschouwelijke invalshoek. Vanuit wetenschappelijke en religieuze bronnen beschrijft de auteur hoe de mens, gezien als aparte soort, een lange biologische, geestelijke en sociale evolutie heeft doorgemaakt.

"Ik bracht de eerste negen jaar van mijn jeugd door in voormalig Nederlands Indië, waarvan de vroegste jeugdjaren in het jappenkamp. Na mijn eindexamen gymnasium aan het Amersfoorts Lyceum heb ik aan de EUR te Rotterdam economie gestudeerd. Ik heb 37 jaar op verschillende afdelingen van het Centraal Planbureau te Den Haag gewerkt. Vanuit de visie dat wetenschap en religie met elkaar in harmonie moeten zijn, heb ik na mijn pensionering in 2004 bijna drie jaar aan dit essay, Liefde, Evolutie en Klimaat gewerkt. Mijn vrouw en ik hebben drie zonen en vier kleinzonen."

Het essay Liefde, Evolutie en Klimaat gaat over de betekenis van de liefde (in de zin van verbondenheid) voor de sociale evolutie van de mensheid en een toepassing op het vraagstuk van klimaatverandering. De drie thema’s worden benaderd vanuit een holistisch-filosofische, individual-psychologische en levensbeschouwelijke invalshoek. Dit essay is een voorbeeld van het toepassen van geestelijke principes op een praktisch wereldvraagstuk. Tijdens mijn werkzame leven als econoom op het Centraal Planbureau was er geen gelegenheid aan mijn collega’s de visie over te brengen, dat klimaatverandering de mensheid dwingt zijn eenheid te erkennen. Het toepassen van geestelijke principes gaat ook op voor andere wereldvraagstukken zoals schaarste aan grondstoffen, voedingsmiddelen, drinkwater en zelfs voor de hervorming van het wereldgeldstelsel. De wetenschap leert ons dat het leven op aarde twee miljard jaar geleden tijdens het proterozoïcum is begonnen met het ééncellige leven. De wereldgodsdiensten leren ons dat de mens, gezien als aparte soort, een lange biologische, geestelijke en sociale evolutie heeft doorgemaakt. Van het leven in gezinsverband, stamverband, stadstaat, natie is hij nu aangekomen in het hoogste stadium van sociale evolutie en geestelijke volwassenwording: de eenheid der mensheid en een Wereldgemenebest van Verenigde Naties. Dit inzicht in onze biologische, sociale en geestelijke evolutie wekt op natuurlijke wijze onze liefde voor en verbondenheid met de aarde op en dát zal op zijn beurt duurzame ontwikkeling bevorderen. Vanuit dit inzicht blijkt religie een doeltreffend instrument te zijn om een motivatie voor verandering van levensstijl te creëren en bereidheid om offers te brengen, die nodig zijn om duurzame ontwikkeling tot stand te brengen. Deze inzichten aan de geïnteresseerde lezer over te brengen is het doel van mijn essay.