Celstraf Spasmofilie of constitutionele latente tetanie
- Auteur
-
Eleni Sevin
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Prijs
- € 24 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
‘Spasmofilie... Ha, ha, ha... Wat is dat nou weer?’, schaterde de arts. Anderen zwegen... Celstraf behelst de aangrijpende zoektocht van Eleni Sevin om enigszins balans in deze geboorteafwijking te verkrijgen. In Nederland was de ziekte nauwelijks bekend. In Parijs echter kon collectief aan Eleni’s gezondheidsverbetering gewerkt worden. Omdat minstens 10% van onze populatie in aanleg latent spasmofiel is, schreef Eleni hierover. De aandoening wordt duidelijk geschetst en behandelingstechnieken komen aan bod om lotgenoten te informeren. Maar tevens toont het schrijven hoeveel impact een chronische ziekte kan hebben op alle vlakken van het leven - zelfs al ben je een geheide optimist...
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402207903 / 978-94-022-0790-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 23-05-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 312
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik begreep zelf niet goed waarom ik niet mee wilde. De derde metro namen we wel. Terwijl we richting Montparnasse-Bienvenüe spoorden, en ik aan een paal bij de deuren hing, begon mijn gezicht totaal te verkrampen. Mijn neus krulde omhoog, mijn ogen knepen zich samen, mijn oren sloten zich af voor geluid en mijn kaken klemden zich op elkaar. Reuk, zicht, geluid en smaak deden niet meer mee. Wat was dat nou weer? Ik schaamde me en draaide me van papa af en hield mijn vrije arm voor mijn gezicht, zodat de medepassagiers het niet zouden zien. Bij het uitstappen kreeg ik hevige maagpijn en werd ik straalmisselijk. Ik hompelde achter papa aan, trap op trap af, naar het perron waar de metro zou verschijnen die ons naar Porte de Vanves ging brengen. Daar aangekomen bleek het perron aan de andere kant van de rails – dus het tegenoverliggende – praktisch leeg, maar zagen wij er wel een tiental militairen met mitrailleurs staan en een aantal agenten. De agenten trachtten een woedende Française te kalmeren en het perron af te loodsen. Zij schreeuwde dat ze het niet meer pikte en dat er eindelijk iets gedaan moest worden aan de onhoudbare situatie... Hé, daar zag ik, recht tegenover ons, een huilende vrouw zitten die getroost werd. Een dame die naast me stond vroeg mij of ik wist wat er gebeurd was en keek geschokt naar het einde van het perron. Pas toen zagen papa en ik, tot onze ontsteltenis, daar helemaal achteraan een aantal mensen op de grond liggen en allerlei verpleegsters en dergelijke rondlopen... Ik besloot om niet meer te kijken. De agenten stuurden aanlopende mensen het perron af. De metro aan de overkant reed langs zonder te stoppen.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek