De conceptversie van dit boek was al briljant. Bijzonder kundig geschreven, met de nodige humor. Felicitaties aan de auteur!!!! Ik ga hem snel bestellen.
Samenvatting
Gaat een kind naar de basisschool kan steun bieden voor ouders bij het kiezen van een goede basisschool voor hun kind. Het geeft een kijkje in de keuken van het onderwijs. Het leert ouders om op een simpele wijze de kwaliteit van het onderwijs op de school van hun kind te beoordelen. Zijn er leer- en/of gedragsmoeilijkheden met je kind op school? Dit boek kan je erg veel wijzer maken en een hulpbron zijn bij het zoeken naar een echte oplossing.
Over de auteur
"Ik ben van het bouwjaar 1933, geboren in een arbeidersgezin. Slimme jongetjes uit dat milieu werden toen vaak schoolmeester. Mijn grote mazzel was dat ik voor dat vak een aangeboren talent bleek te bezitten. Twintig jaar heb ik in dat basisonderwijs gewerkt. Ik heb ondertussen in mijn vrije tijd onderwijskunde en orthopedagogiek gestudeerd. Uiteindelijk ben ik, eveneens voor ruim 20 jaar, in de onderwijsbegeleiding terecht gekomen. Vaak is mij gevraagd mijn kijk op het basisonderwijs eens op te schrijven. Bij dezen dus."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402209112 / 978-94-022-0911-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 27-06-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 100
- Formaat
- A5 liggend
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Ik herinner mij de dag dat ik samen met een stagiair psychologie op verzoek van de ouders een jochie moest beoordelen op zijn verstandelijke vermogens. Het betrof een prima ventje van 6 jaar, met pientere oogjes, onbevangen, een flierefluiter eerste klas, volkomen normaal gedrag vertonend. Sjaak was zijn naam. Maar op school ging het niet zo geweldig en waar dat nou toch aan kon liggen was de vraag van de ouders. Was hij wel intelligent genoeg, wilden die ouders weten.
Die stagiair wilde, eigenlijk wel logisch, een intelligentie-test afnemen. Dat leek haar het aangewezen middel om te achterhalen hoe het met de verstandelijke vermogens van dat mannetje stond. Ze had ervaring met de W.I.S.C., een in Amerika ontworpen intelligentietest speciaal voor kinderen. Daar kwam dan als uitkomst een I.Q. (intelligentiequotiënt) uitrollen. Hoewel ik geen voorstander van een dergelijke aanpak ben, stemde ik toe. Laat maar eens gaan, we zien wel wat er gebeurt was mijn gedachte.
De eerste vraag die aan de patiënt gesteld moest worden luidde: "Wat is een fiets?" Dan moest zo’n kind, wilde het antwoord goed gerekend mogen worden, iets antwoorden in de geest van: dat is een vervoermiddel, of een vergelijkbaar antwoord geven. In de handleiding die bij de test hoorde stond precies omschreven wat je goed mocht rekenen en wat niet.
Dus die stagiair vraagt aan dat jochie vanuit haar superieure positie: "Zo jongeman(!), vertel mij eens, wat is een fiets?" Totaal geen contact, totaal onpersoonlijk. Het antwoord van Sjaak staat in mijn geheugen gegrift. Vanaf dat dat manneke antwoord gaf aan die stagiaire, kon hij bij mij niet meer stuk. Met een verbaasde blik in zijn ogen vroeg hij: "Wéét jij dat geen eens?" Zonder te verblikken of te verblozen of anderszins te reageren noteerde die laatste-jaars psychologie-studente: fout antwoord.
Die stagiair wilde, eigenlijk wel logisch, een intelligentie-test afnemen. Dat leek haar het aangewezen middel om te achterhalen hoe het met de verstandelijke vermogens van dat mannetje stond. Ze had ervaring met de W.I.S.C., een in Amerika ontworpen intelligentietest speciaal voor kinderen. Daar kwam dan als uitkomst een I.Q. (intelligentiequotiënt) uitrollen. Hoewel ik geen voorstander van een dergelijke aanpak ben, stemde ik toe. Laat maar eens gaan, we zien wel wat er gebeurt was mijn gedachte.
De eerste vraag die aan de patiënt gesteld moest worden luidde: "Wat is een fiets?" Dan moest zo’n kind, wilde het antwoord goed gerekend mogen worden, iets antwoorden in de geest van: dat is een vervoermiddel, of een vergelijkbaar antwoord geven. In de handleiding die bij de test hoorde stond precies omschreven wat je goed mocht rekenen en wat niet.
Dus die stagiair vraagt aan dat jochie vanuit haar superieure positie: "Zo jongeman(!), vertel mij eens, wat is een fiets?" Totaal geen contact, totaal onpersoonlijk. Het antwoord van Sjaak staat in mijn geheugen gegrift. Vanaf dat dat manneke antwoord gaf aan die stagiaire, kon hij bij mij niet meer stuk. Met een verbaasde blik in zijn ogen vroeg hij: "Wéét jij dat geen eens?" Zonder te verblikken of te verblozen of anderszins te reageren noteerde die laatste-jaars psychologie-studente: fout antwoord.
Reviews
De onderwijzers in mijn familie (en dat zijn er nogal wat, jazeker allemaal "..essen") moeten dit lezen! Soms hilarisch, als het niet zo droevig was... Maar deze kindertjes hebben het in ieder geval goed gehad, kunnen vast en zeker de rekentoets maken!!