ik heb je boek gelezen en ben zeer onder de indruk. Wat heb je mooi weergegeven hoe je ervaart wat zich aandient! Je houdt tegelijkertijd een indringende spiegel voor. Willen we de kracht in de ander zien, dan begint dat met zijn ...meer
Alice
verdwaald in het land van de hulpverlening
- Auteur
-
Marlien Pijler-Swelsen
- Uitvoering
- Paperback
- Reviews
- 3,8 / 5 (11 reviews )
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Alice wist altijd al dat ze anders was. Het lukte haar niet om zich bij groepen aan te sluiten. Alice kon niet verwoorden wat ze zag en voelde. Haar paniek en angst voelden alsof ze wegzakte in okergeel drijfzand. Later blijkt dat Alice een posttraumatische stressstoornis heeft ontwikkeld door gebeurtenissen in haar jeugd. Als Alice volwassen is, gaat ze op zoek naar professionele hulp. De diagnoses borderline en schizoïde persoonlijkheidsstoornis helpen haar niet verder. Dan krijgt ze op latere leeftijd de diagnose autismespectrumstoornis (ASS). Door rekening te houden met deze diagnose krijgt Alice eindelijk de hulpverlening die haar de weg kan wijzen uit het doolhof.
Over de auteur
"Ik kreeg op latere leeftijd de diagnose autismespectrumstoornis. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. In 1981 heb ik mijn HBO-diploma Jeugdwelzijnswerk gehaald. Nu volg ik de opleiding tot autismespecialist (post-HBO). Ik werk als vrijwilligster voor de Nederlandse Vereniging voor Autisme en ik begeleid gesprekgroepen voor normaal- en hoogbegaafde vrouwen met autisme. In de toekomst wil ik me bezighouden met het overbrengen van kennis, het delen van ervaring en het leren omgaan met een autismespectrumstoornis."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402209808 / 978-94-022-0980-8
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 01-08-2014
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 146
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Op zijn kantoor stonden met modder beplakte bergschoenen in een hoek. De jonge psycholoog hield dus van wandelen. Was hij zenuwachtiger dan haar? Ze bleef de bergschoenen in de hoek zien. Het was een apart verhaal in een verder rustige kamer waar alles geordend was. Met wie had hij gisteren, zondag, gewandeld? Het ging haar niets aan, maar het was fijn geweest als ze meer zou weten. Deze psycholoog zou immers een belangrijk deel van haar leven gaan bepalen. Hij zou haar wel of geen diagnose geven. Welke diagnose? Misschien zelfs wel een diagnose die ze niet wilde. Deze psycholoog wist wat normaal en wat ziek was. Daar had hij jaren voor moeten studeren. Hoe zou hij haar gaan indelen?
Alice had hem de macht gegeven hier iets over te mogen vinden. Macht over een uitslag of ze wel of geen stoornis had in haar hersenen. Zou hij zich hiervan bewust zijn?
Haar leven was al voor de helft voorbij. Het laatste stukje zou ze moeten leven met wel of geen goede diagnose. Dat was vreemd. Zelf had ze luikjes in haar hoofd en hij kon onmogelijk in haar hersenen kijken. Toch was hij bevoegd om vast te stellen of er sprake was van een stoornis of dat ze normaal was. Wat een machtspositie had deze man. Wat was normaal en wat was een stoornis en wie bepaalde dat? Nu was er nog de DSM IV en straks was er de DSM 5. Een groep geleerden had dit bedacht. Ze waren de rechters geworden over normaal en stoornis. Alice wist uit ervaring dat onderzoeken niet altijd nauwkeurig waren. Vaak genoeg had ze meegemaakt dat er verkeerde diagnoses werden gesteld. Een diagnose heeft voor de betreffende persoon een enorme impact. Die impact kon positief uitvallen, maar ook negatief.
Alice had hem de macht gegeven hier iets over te mogen vinden. Macht over een uitslag of ze wel of geen stoornis had in haar hersenen. Zou hij zich hiervan bewust zijn?
Haar leven was al voor de helft voorbij. Het laatste stukje zou ze moeten leven met wel of geen goede diagnose. Dat was vreemd. Zelf had ze luikjes in haar hoofd en hij kon onmogelijk in haar hersenen kijken. Toch was hij bevoegd om vast te stellen of er sprake was van een stoornis of dat ze normaal was. Wat een machtspositie had deze man. Wat was normaal en wat was een stoornis en wie bepaalde dat? Nu was er nog de DSM IV en straks was er de DSM 5. Een groep geleerden had dit bedacht. Ze waren de rechters geworden over normaal en stoornis. Alice wist uit ervaring dat onderzoeken niet altijd nauwkeurig waren. Vaak genoeg had ze meegemaakt dat er verkeerde diagnoses werden gesteld. Een diagnose heeft voor de betreffende persoon een enorme impact. Die impact kon positief uitvallen, maar ook negatief.
Reviews (11)
Ik heb je boek gelezen.
Wat schijf je op een heldere manier, waarop autisme zich bij een vrouw kan openbaren J
Het haast zakelijk verwoorden van emoties.
Wat schijf je op een heldere manier, waarop autisme zich bij een vrouw kan openbaren J
Het haast zakelijk verwoorden van emoties.
Ben blij dat ik het las nadat ik je leerde kennen. want oh wat kom jij dichtbij. ik kan de moeite door je woorden voelen.
je boekje helpt me: Het laat me mijn eigen moeilijke jaren beter verstaan. De afwijzingen, de frustratie, de pijn, het geen overzicht hebben op m'n eigen leven. De keuzes die ik maakte, de houding die ik had.
Wat ben ikzelf gelukkig dat ik met 34 'al' m'n diagnose kreeg. mijn leven mocht toen al een draai krijgen. Ik ben trots op mezelf en op jou, dat wij durven blijven ontwikkelen in onszelf. Ook vind ik het supermooi aan jou, hoe je praat over bijzondere kinderen, hoe je open durft te zijn dat je ze hastikke leuk vind ipv een probleem (<:
je boekje helpt me: Het laat me mijn eigen moeilijke jaren beter verstaan. De afwijzingen, de frustratie, de pijn, het geen overzicht hebben op m'n eigen leven. De keuzes die ik maakte, de houding die ik had.
Wat ben ikzelf gelukkig dat ik met 34 'al' m'n diagnose kreeg. mijn leven mocht toen al een draai krijgen. Ik ben trots op mezelf en op jou, dat wij durven blijven ontwikkelen in onszelf. Ook vind ik het supermooi aan jou, hoe je praat over bijzondere kinderen, hoe je open durft te zijn dat je ze hastikke leuk vind ipv een probleem (<:
Wat heb jij een mooi en toegankelijk boek geschreven. Vorige week heb ik het uitgelezen. Ik heb er zoveel in herkend en dat vond ik fijn. Ik bewonder hoe kwetsbaar je je hebt opgesteld. Dat is niet alleen inspirerend maar ook heel krachtig. Dankjewel dat je dit bijzondere verhaal hebt geschreven en gedeeld.
Uit, ik heb je boek uit!
Pfff ik voel van alles, ik heb het gevoel dat ik zou kunnen huilen
zoveel herken ik in je boek. Zoooo mooi!
Dank je wel voor dit mooie boek!
Pfff ik voel van alles, ik heb het gevoel dat ik zou kunnen huilen
zoveel herken ik in je boek. Zoooo mooi!
Dank je wel voor dit mooie boek!
Leerzaam boek, de moeite waard als je meer wilt weten over leven met autisme!
Wat een prachtig boek. Eindelijk een boek over vrouwen en autisme en het krijgen van een late diagnose. Erg bijzonder.
Een boeiend levensverhaal om in één adem uitte lezen. Door het lezen van dit boek krijg je meer begrip voor de belevingswereld die mensen met autisme hebben. Ook de onkunde van veel hulp-verlenende instanties komt naar voren en het negatieve effect hiervan. Het belang van een goede huisarts die signalen van autisme herkent en hier adequaat op reageert wordt in het verhaal heel duidelijk. Dit kan veel negatieve ervaringen en een hoop stress voor¬komen. Positief in het boek vind ik dat het hu¬welijk stand houdt en er sprake is, aan het eind van het boek, van een goede relatie. Dit mede dankzij de kennis die zij beiden opdoen in de therapie die ze volgen na de diagnose. Voor u gelezen door Anneke, vrijwilliger I&A Gesteund door mooie, gedetailleerde tekenin¬gen verteld Marlien Pijler hoe de hoofdpersoon uit het boek worstelt om het hoofd boven water te houden in een voor haar onbegrijpelijke we¬reld. Als volwassene herkent Alice uiteindelijk zichzelf in de kenmerken van autisme en ze krijgt een officiële diagnose. Hierna krijgt ze op diverse manieren hulp. Zoals gesprekken met een Sociaal Pychiatrisch verpleegkundige (SPV) en psycho-educatie. Dit is niet alleen verhelde¬rend, maar soms ook heel zwaar en pijnlijk. Ze knokt echter door en leert zichzelf en de wereld om haar heen langzaam aan beter te begrijpen. Alice's beschrijving van haar gevoelens tijdens die zoektocht zijn heel open, verhelderend, herkenbaar voor mensen met autisme en mis¬schien verassend voor mensen zonder autisme. Voor u gelezen door Saskia van den Berg, moeder van 2 zonen met ASS, zelf autisme, zelfstandig autismespetiafisf
Een boeiend levensverhaal om in één adem uitte lezen. Door het lezen van dit boek krijg je meer begrip voor de belevingswereld die mensen met autisme hebben. Ook de onkunde van veel hulp-verlenende instanties komt naar voren en het negatieve effect hiervan. Het belang van een goede huisarts die signalen van autisme herkent en hier adequaat op reageert wordt in het verhaal heel duidelijk. Dit kan veel negatieve ervaringen en een hoop stress voor¬komen. Positief in het boek vind ik dat het hu¬welijk stand houdt en er sprake is, aan het eind van het boek, van een goede relatie. Dit mede dankzij de kennis die zij beiden opdoen in de therapie die ze volgen na de diagnose. Voor u gelezen door Anneke, vrijwilliger I&A
persoonlijke beschrijving van een leven met de diagnose ASS. Eigen ervaring staat centraal, al is het boek geschreven in de derde persoon. De schrijfster weet op indringende manier duidelijk te maken wat er leeft in degene die zich vanaf de vroege jeugd anders voelt en gedraagt dan mensen in de omgeving, maar nog niet beseft wat daarvan de oorzaak is. Dit andere referentiekader, voortkomend uit een verstoorde ontwikkeling van informatieverwerking, leidt tot onbegrip, miscommunicatie en vormt een obstakel in de sociale omgang. Daarnaast, als er niet voldoende rustmomenten worden ingebouwd, ligt ontsporing op de loer. Pas als, een aantal onjuiste diagnoses verder, bij haar op middelbare leeftijd ASS wordt vastgesteld, is het mogelijk een manier van leven te vinden die meer voldoening en geluk geeft. Begeleiding van SPV en deelname aan een ASS vrouwengroep zijn daarbij ondersteunend. Een waardevolle aanvulling op een studieboek over dit onderwerp.
Deze recensie is afkomstig van Biblion.
Deze recensie is afkomstig van Biblion.
"Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten"
Alice is een fictief personage, neergezet door de auteur die op latere leeftijd de diagnose autisme kreeg. Het verhaal wordt in de derde persoon verteld waardoor er een observerende-beschrij-vende en eerder afstandelijke sfeer ontstaat. We leren Alice kennen, die in haar kindertijd het beeld van okerzeel drijfzand koppelt aan andere emotionele belevingen waar ze vaak de woorden niet voor vindt. Een beeld dat ze nog lang zal meenemen. Alice probeert zich met regeltjes en de obsessieve uitvoering daarvan staande te houden. Ze wordt op school als brutaal en arrogant bestempeld, maar doorverwijzingen leiden helaas niet meteen tot een correcte diagnose. De jeugdige Alice blijft dus zoekend, op zichzelf aangewezen zonder ondersteuning, met de nodige complicaties en slechte ervaringen, en foute diagnoses tot gevolg. Alice komt in de zorgsec¬tor terecht waar ze, ondanks het goede contact met cliënten, op nieuwe muren botst in de vorm van samenwerking met collega's die haar bot en te direct vinden. Ze legt een weg af die bezaaid is met diverse obstakels, een verhaallijn met af en toe de nodige scheuren en hobbels tot gevolg. Maar gaandeweg wordt het boek gerichter en naarmate het hoofdpersonage de diagnose autisme krijgt, slaagt de auteur erin om je als lezer de afstand die eerst gecreëerd werd door het beschrijvende perspectief mee te laten overbruggen. Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten. We nemen een aantal zaken mee over het belang van gelijkwaardige posities in de hulpverle¬ning, over wat kan werken en hoe een vertrouwensband en tijd sleutels kunnen zijn. Over hoe kwetsbaar iemand kan zijn ook ten opzichte van zogenaamde professionele hulpverlening en hoe psycho-educatie misschien anders kan. Over valkuilen in een doorverwijzing en over het belang van de juiste mensen te ontmoeten. Over sterktes en zwaktes en de zoektocht van ouders met autisme...
Met het delen van deze ervaringen, al is het via een fictief personage, is er een boeiende bron van herkenbaarheid en stof tot nadenken voor velen bijgekomen.
Alice is een fictief personage, neergezet door de auteur die op latere leeftijd de diagnose autisme kreeg. Het verhaal wordt in de derde persoon verteld waardoor er een observerende-beschrij-vende en eerder afstandelijke sfeer ontstaat. We leren Alice kennen, die in haar kindertijd het beeld van okerzeel drijfzand koppelt aan andere emotionele belevingen waar ze vaak de woorden niet voor vindt. Een beeld dat ze nog lang zal meenemen. Alice probeert zich met regeltjes en de obsessieve uitvoering daarvan staande te houden. Ze wordt op school als brutaal en arrogant bestempeld, maar doorverwijzingen leiden helaas niet meteen tot een correcte diagnose. De jeugdige Alice blijft dus zoekend, op zichzelf aangewezen zonder ondersteuning, met de nodige complicaties en slechte ervaringen, en foute diagnoses tot gevolg. Alice komt in de zorgsec¬tor terecht waar ze, ondanks het goede contact met cliënten, op nieuwe muren botst in de vorm van samenwerking met collega's die haar bot en te direct vinden. Ze legt een weg af die bezaaid is met diverse obstakels, een verhaallijn met af en toe de nodige scheuren en hobbels tot gevolg. Maar gaandeweg wordt het boek gerichter en naarmate het hoofdpersonage de diagnose autisme krijgt, slaagt de auteur erin om je als lezer de afstand die eerst gecreëerd werd door het beschrijvende perspectief mee te laten overbruggen. Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten. We nemen een aantal zaken mee over het belang van gelijkwaardige posities in de hulpverle¬ning, over wat kan werken en hoe een vertrouwensband en tijd sleutels kunnen zijn. Over hoe kwetsbaar iemand kan zijn ook ten opzichte van zogenaamde professionele hulpverlening en hoe psycho-educatie misschien anders kan. Over valkuilen in een doorverwijzing en over het belang van de juiste mensen te ontmoeten. Over sterktes en zwaktes en de zoektocht van ouders met autisme...
Met het delen van deze ervaringen, al is het via een fictief personage, is er een boeiende bron van herkenbaarheid en stof tot nadenken voor velen bijgekomen.