Ik vind dat het een heel goed boek is hij is ook wel grappig en ik zie er ook mijn eigen hond in
Samenvatting
Inclusief uitgebreid overzicht met wel 100 honden en 52 rassen!
Vanaf het vertrek bij zijn oude baas en zijn zusje tot de viering van zijn eerste verjaardag. Hond Max vertelt boeiend over de kennismaking met zijn nieuwe thuis, zijn huisgenoten en zijn nieuwe vrienden. Verder laat Max ons delen in zijn ervaringen met huisregels, lichamelijke kwaaltjes en dierenartsbezoeken. De balans opmakend na zijn eerste vakantiereis en eerste verjaardag, kijkt hij in dit boek tevreden terug op zijn eerste levensjaar.
Ze noemen mij Max is een amusant hondenverhaal over de belevenissen van een hond. Leuk en interessant voor iedere hondenvriend!
Vanaf het vertrek bij zijn oude baas en zijn zusje tot de viering van zijn eerste verjaardag. Hond Max vertelt boeiend over de kennismaking met zijn nieuwe thuis, zijn huisgenoten en zijn nieuwe vrienden. Verder laat Max ons delen in zijn ervaringen met huisregels, lichamelijke kwaaltjes en dierenartsbezoeken. De balans opmakend na zijn eerste vakantiereis en eerste verjaardag, kijkt hij in dit boek tevreden terug op zijn eerste levensjaar.
Ze noemen mij Max is een amusant hondenverhaal over de belevenissen van een hond. Leuk en interessant voor iedere hondenvriend!
Over de auteur
"Ik ben geboren op 3 februari 1959 in Rotterdam. Na mijn opleiding sociale geografie te Utrecht, heb ik mijn gedrevenheid en creativiteit steevast aangewend binnen de projectontwikkeling. Privé zijn tekenen en schilderen altijd hobby's geweest. Aan het schrijven van een boek heb ik ook wel gedacht, maar het kwam er nooit van. Tót Max mij inspireerde voor dit hondenverhaal. Ik heb het zelf als erg plezierig ervaren en hoop dit beginnend auteurschap verder te ontwikkelen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402210187 / 978-94-022-1018-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-09-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Dieren
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 124
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Ik sta moe, onwennig en gespannen op de deurmat te wachten en krijg opeens de schrik van mijn leven. Nog nauwelijks bekomen van die vervelende autoritjes en de confrontatie met al die vreemde mensen en die Isa, daalt er een of ander monster de trap in de hal af. Omkleed met een witte vacht en grijs/bruinachtige vlekken, staat deze binnen enkele seconden pal voor mijn snuit te blazen. Het maakt daarbij een vreselijk geluid. Een geluid dat door merg en been gaat en ik nog het best kan vergelijken met wat ik eerder hoorde bij een paar huilende kinderen. Wat een aansteller zeg!
Maar goed, dat nare beest bezorgt mij zeker de kriebels, zodat ik probeer mijzelf in veiligheid te brengen door snel achter de benen van Mar te kruipen. Ruud ziet het gebeuren en tilt mij direct op. "Ach god! Begint het nu al? Je doet normaal Numana, dat is nergens voor nodig. Je hoeft deze hummel de stuipen niet op het lijf te jagen! …Max, wees maar niet bang voor deze poes hoor!"
Even later wordt de deur geopend van een grote kamer en mag ik er wat rondsnuffelen.
Wauw, hier heb ik lekker de ruimte! Nou, dat is wel wat anders dan die oude schuur die ik tot nu toe gewend ben geweest!
Tenminste, voor zover die gluiperd dat toelaat, want voor ik het weet ligt die alweer op de loer… Zij volgt elke beweging die ik maak.
Dat maakt mij behoorlijk onzeker en nerveus, merk ik. Behoedzaam sluip ik rond, telkens dat monstertje in de gaten houdend. Voorzichtig manoeuvreren helpt mij echter niet van de achtervolging af. Sterker nog, plotseling staat die griezel opnieuw voor mijn neus, met een hoge rug, de haren overeind, een enorm dikke staart en een wijd geopende, krijsende bek. Gelukkig kan ik dekking zoeken onder een bank en komen mijn baasjes Ruud en Mar direct tussen ons beiden.
Maar goed, dat nare beest bezorgt mij zeker de kriebels, zodat ik probeer mijzelf in veiligheid te brengen door snel achter de benen van Mar te kruipen. Ruud ziet het gebeuren en tilt mij direct op. "Ach god! Begint het nu al? Je doet normaal Numana, dat is nergens voor nodig. Je hoeft deze hummel de stuipen niet op het lijf te jagen! …Max, wees maar niet bang voor deze poes hoor!"
Even later wordt de deur geopend van een grote kamer en mag ik er wat rondsnuffelen.
Wauw, hier heb ik lekker de ruimte! Nou, dat is wel wat anders dan die oude schuur die ik tot nu toe gewend ben geweest!
Tenminste, voor zover die gluiperd dat toelaat, want voor ik het weet ligt die alweer op de loer… Zij volgt elke beweging die ik maak.
Dat maakt mij behoorlijk onzeker en nerveus, merk ik. Behoedzaam sluip ik rond, telkens dat monstertje in de gaten houdend. Voorzichtig manoeuvreren helpt mij echter niet van de achtervolging af. Sterker nog, plotseling staat die griezel opnieuw voor mijn neus, met een hoge rug, de haren overeind, een enorm dikke staart en een wijd geopende, krijsende bek. Gelukkig kan ik dekking zoeken onder een bank en komen mijn baasjes Ruud en Mar direct tussen ons beiden.