Fatale zorg is een vlot geschreven boeiend verhaal waarin op een aantrekkelijke wijze de financiele tekortkomingen in de zorg zijn verwerkt.
Samenvatting
Detective Ben Tinker onderzoekt een ziekenhuismoord. Tijdens de verhoren van vele mogelijke getuigen hoort Ben verhalen over financiële wantoestanden, mismanagement en ontsporingen in het ziekenhuis. Na een nare echtscheiding krijgt Ben een relatie met een beeldschone hoofdverpleegkundige. Sommige ziekenhuismedewerkers krijgen een hekel aan Ben. Door de vondst van het moordwapen wordt de oplossing van de moord ingewikkelder. De weduwe van het slachtoffer beschuldigt de superieuren van haar man. Uiteindelijk kan Ben concluderen wat de toedracht tot de moord is. Fatale zorg is spannend, maatschappijkritisch en romantisch, maar vooral een eye opener voor kostenbeheersingsvraagstukken in de Gezondheidszorgsector.
Over de auteur
"Ons gezamenlijk geschreven eerste boek is tot stand gekomen binnen een vriendschap die zich vanaf 1972 ontwikkelde na een eerste kennismaking als werknemers in een gezondheidszorginstelling. Na een aantal jaren samen te hebben gewerkt, hebben wij separaat een eigen loopbaan ontwikkeling tot op directieniveau meegemaakt. Daarbij hebben wij ons verbaasd over de onverschilligheid, het narcisme en de incompetentie van veel gezondheidzorgmanagers. Nu kwamen wij tot de conclusie om die geldverslindende gedragingen in de Gezondheidszorg op te schrijven."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402211122 / 978-94-022-1112-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-09-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 238
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Zijn vader had direct positief gereageerd op zijn vraag om het bedrijfsplan, voor zijn op te zetten eigen recherchebureau, eens kritisch door te nemen. Er volgde een bespreking, waarin zijn vader hem wijzigingsvoorstellen deed op zijn bedrijfsplan. Daar was hij zeer gelukkig mee. Aan het eind van die bespreking overhandigde zijn vader hem de sleutels van een meer dan modale sedan van Duitse makelij. ‘Hier,’ zei zijn vader, ‘voor als je in je werk afhankelijk bent van een auto die, ook onder moeilijke omstandigheden, doet wat je er van moet vragen.’ Deze grijs metallic gekleurde auto had aan de buitenzijde geen bijzondere details, waardoor hij zeer geschikt was voor recherchewerk.
Met die auto was Ben op weg naar een plaats delict, waar zich een drama had afgespeeld: een moord in een hoofdstedelijk ziekenhuis. Het lokale rechercheteam van de hoofdstadpolitie had hem gevraagd of hij, op basis van de aan hem verstrekte gegevens in het politiedossier, wilde kijken naar aanknopingspunten waarmee de moord op een arts-assistent in het grote ziekenhuis zou kunnen worden opgelost. Het gebeurde wel vaker dat de politie hem te hulp riep bij zaken waarin hun onderzoek was vastgelopen en, waar gezien de aard van het delict, de beschikbare mensen en middelen ontoereikend waren. Om ongehinderd te kunnen werken, was hij benoemd tot buitengewoon opsporingsambtenaar. Ook had hij het daarbij behorende politielegitimatiebewijs gekregen.
Ben kende het betreffende ziekenhuis met de naam ‘De laatste toevlucht’ goed. Hij had daar al eens, als bedrijfsrechercheur, in opdracht van Klaas Stadsleven, de voorzitter van de Raad van Bestuur, een aantal malversaties opgelost die in de gezondheidszorg nogal eens voorkomen. Hij hoopte dat hij Nick Landgoed, chef van de afdeling Bewaking en Beveiliging in dat ziekenhuis, weer zou tegenkomen. Daar had hij indertijd prettig mee samengewerkt.
Met die auto was Ben op weg naar een plaats delict, waar zich een drama had afgespeeld: een moord in een hoofdstedelijk ziekenhuis. Het lokale rechercheteam van de hoofdstadpolitie had hem gevraagd of hij, op basis van de aan hem verstrekte gegevens in het politiedossier, wilde kijken naar aanknopingspunten waarmee de moord op een arts-assistent in het grote ziekenhuis zou kunnen worden opgelost. Het gebeurde wel vaker dat de politie hem te hulp riep bij zaken waarin hun onderzoek was vastgelopen en, waar gezien de aard van het delict, de beschikbare mensen en middelen ontoereikend waren. Om ongehinderd te kunnen werken, was hij benoemd tot buitengewoon opsporingsambtenaar. Ook had hij het daarbij behorende politielegitimatiebewijs gekregen.
Ben kende het betreffende ziekenhuis met de naam ‘De laatste toevlucht’ goed. Hij had daar al eens, als bedrijfsrechercheur, in opdracht van Klaas Stadsleven, de voorzitter van de Raad van Bestuur, een aantal malversaties opgelost die in de gezondheidszorg nogal eens voorkomen. Hij hoopte dat hij Nick Landgoed, chef van de afdeling Bewaking en Beveiliging in dat ziekenhuis, weer zou tegenkomen. Daar had hij indertijd prettig mee samengewerkt.