Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

De Kastanje-eters van Huize Lievenshove

Auteur

Henk van Boekel

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (3 reviews )
Prijs
18 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Henk van Boekel weet door zijn kleurrijke manier van schrijven je gemakkelijk mee te nemen in zijn bewogen wereld. Hij vertelt openhartig over zijn tijd in het kindertehuis Huize Lievenshove. Waarom groeit hij ver van huis op? Welke kwajongensstreken haalt hij uit en hoe verloopt zijn schooltijd? Hij beleeft zijn avonturen in de schitterende natuur rond Lievenshove en het landgoed Lievensberg. Ondanks zijn geweldige jeugdjaren, mist hij iets...

Over de auteur

"Ik bracht mijn jeugdjaren door in het kindertehuis Lievenshove in Bergen op Zoom. Ik ben vijfendertig jaar lang leraar Scheikunde geweest. Nu ik met pensioen ben, heb ik mijn ervaringen in en om Huize Lievenshove aan het papier toevertrouwd."

Productinformatie

ISBN
9789402211191 / 978-94-022-1119-1
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
03-10-2014
Taal
Nederlands

Kwalificaties
Nederland

Uitvoering
Paperback
Pagina's
88
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

’s Avonds om 19.00 uur, als we ons gewassen en de tanden gepoetst hadden, mochten we vaak in pyjama in de kamer van onze juf op de grond gaan zitten. Ze las dan een van de spannende verhalen voor uit de sprookjesboeken van Grimm of Andersen. Later werden dat boeken zoals Robinson Crusoë, Arendsoog en Witte Veder, Pim Pandoer, de verhalen van Jules Verne en Ridders van de Ronde Tafel. Tijdens het verhaal uit het boek, ‘Alleen op de Wereld’ met het weeskind Remy, moest ze plotsklaps huilen op het moment dat Vitalis stierf. We werden nòg stiller en sommige kinderen huilden met haar mee. Dat heeft bij ons een zeer diepe indruk achtergelaten.
Als we voor straf naar bed moesten en het voorlezen misten, dan vroegen we de volgende dag aan de andere jongens hoe het verhaal verder ging.
Op een dag mochten we niet op haar kamer komen, na aandringen gingen we zelf richting kamer, sommigen waren al binnen, maar werden onmiddellijk door de juf terug geroepen. Even later mochten we alsnog toch naar binnen. We merkten toen dat de juf veel sneller voorlas dan gewoonlijk en haar stem klonk een beetje vreemd! Na een poosje werden we afgeleid door geritsel achter een douchegordijn dat om de wastafel hing. Een stel harige mannenbenen staken onder het half hoge gordijn uit, ze bewogen niet!
De juf had ook iets aan ons gemerkt, het verhaaltje was nog korter dan anders. Wisten wij veel wat er aan de hand was. Als zes jarigen hadden wij van seks nog nooit gehoord. Natuurlijk was het voor de juf streng verboden om mannenbezoek op haar kamer te hebben. Maar daar hadden wij nog geen benul van.

Reviews (3)

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door yves schneider op 22-02-2016
Heb daar gezeten rond het jaar 1956.
Ga dit boekje zeker bestellen , en zover ik het begrepen heb , kwamen de kinderen daar niet beter vandaan . Ook ik had daar een hele slechte ervaring .

door René Hoksbergen (emeritus hoogleraar adoptie) op 02-04-2016

r.a.c.hoksbergen@uu.nl
www.adoptionhoksbergen.com
Soest, 10 oktober 2014

Henk van Boekel (2014). De Kastanje-eters van Huize Lievenshove. Bergen op Zoom 1949-1957. Soest: Uitgeverij Boekscout, 83 p.

Wanneer een kindertehuis in het nieuws komt, of er wordt over gschreven, dan is dat vaak met een negatieve ondertoon. Zo niet door de schrijver van dit gelardeerd met prachtige foto’s, alleraardigste boekje.
Als kind afkomstig uit een moeilijk gezin wordt door de Raad vd Kinderbescherming besloten dat de drie jongens beter in een kindertehuis kunnen worden opgevoed. Dat wordt dan in 1949 Lievenshove in Bergen op Zoom. Henk is dan vier jaar.
Hij blijkt geen eenvoudige, gemakkelijke jongen te zijn. Hij is heel avontuurlijk, ondernemend en haalt veel kattenkwaad uit. Leuk hoe hij dit allemaal openhartig vertelt.
Aandoenlijk is het hoe hij zich in de tuin en de bossen rondom Lievenshove en Lievensberg weet te vermaken. Vooral de oudere lezers zullen veel herkennen. Er werd aanvankelijk met lei en griffel geschreven door de kinderen. Sigarenbandjes en postzegels werden er gespaard, er werd gespeeld met knikkers, gevonden kastanjes en beukennootjes konden tegen postzegels worden geruild, e.d. De bekende broek: ‘drollenvanger’ werd nog zonder problemen gedragen. De leiding in het tehuis of de meester op school konden rustig via de blote billen straffen. Meisjes waren voor de jongens bijna geheel onbekend in dit katholieke tehuis.
Natuurlijk werd er een keer door Henk en een paar jongens weggelopen. Maar na de eerste, koude nacht zonder eten, was men alweer snel op Lievenshove terug.
In zijn Slotwoord blijkt Henk zich in het tehuis vaak eenzaam te hebben gevoeld. Hoewel de verzorging goed was, bleek er veel te weinig aandacht te zijn voor de meer emotioneel gerichte behoeften van de kinderen. Kinderen konden zo maar verdwijnen, naar huis of naar een ander Kindertehuis. De kinderen werd niets hierover verteld, van afscheid was dan ook geen sprake.
Henk eindigt zijn verhaal met “….heb ik toch nog een tastbare en dierbare herinnering aan vroeger. Mijn vroeger, mijn tijd, mijn jeugd!”.
Zijn herinneringen zijn talrijk. Al lezende vraag je je af hoe het verder is gegaan in zijn leven. Bijvoorbeeld in het tweede kindertehuis, verhouding met zijn moeder en familie, zijn studie, de militaire dienst, een eventueel gezinsleven, verhouding met mogelijk andere kinderen uit het kindertehuis e.a.
Ik zou zeer benieuwd zijn naar een volgend verhaal.


René Hoksbergen
(emeritus hoogleraar adoptie)

door Esther Maas op 11-10-2017
Ook ik heb op huize Lievenshove gewoond maar later pas nadat het verhuisd was naar Oosterhout.Ik heb op facebook een groep aangemaakt voor oudbewoners van beide tehuizen Lievenshove.Ik zou het een eer vinden om jou Henk daar te mogen terugvinden om met ons je verhalen en foto's te delen.Ik ben te vinden op fb onder de naam Essie Mx .Ik hoop dat ik je boek een keer tegenkom in de kringloopwinkel van Moveoo ( maatschappelijke opvang) waar ik werk.Ik wens je het allerbeste in je leven en hopelijk tot typs.