Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Saya anak Solo
Ik ben een kind van Solo

Auteur

Eddie Dirven en Marianne Peters

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (2 reviews )
Prijs
17 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Acht jaar oud was Eddie toen hij in Nederlands-Indië tijdens WOII in een Japans interneringskamp terechtkwam. Een gewoon jongetje, als zoon van een KNIL-militair opgegroeid in Solo. Toen hij bijna elf jaar oud was, werden de jappenkampen bevrijd. Maar de bevrijding betekende niet vrij zijn. De strijd die volgde tussen Indonesië en Nederland luidde een nog veel afgrijselijker periode in. Een periode van uitgespuugd worden door het land waar hij van hield. Zijn land. Nu Eddie tachtig jaar is, kijkt hij terug op zijn leven en is hij weer een kind van Solo.

Over de auteur

"In 1934 ben ik in Solo, Nederlands-Indië, geboren als zoon van een KNIL-militair. Toen ik acht jaar oud was kwam ik in een Japans interneringskamp terecht. De verschrikkingen tijdens WOII hebben mijn karakter gevormd en de rest van mijn leven bepaald. In 1951 moest ik mijn moederland verlaten en kwam ik in Nederland terecht. Nu ik tachtig jaar ben, komen de herinneringen veelvuldig bovendrijven en realiseer ik me dat ik een leven lang heimwee naar Indonesië heb gehad."

Productinformatie

ISBN
9789402212778 / 978-94-022-1277-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
21-11-2014
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
74
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

De dagen in het kamp waren altijd hetzelfde; het eten was hetzelfde, het werk was hetzelfde, de angst voor de Jappen was hetzelfde en de mensen waren hetzelfde. Alleen de praatjes die je hier of daar maakte vormden de uitzonderingen. Een van de oudere mannen was bezig geweest een radio te bouwen. Dat was natuurlijk interessant. Hoe het kwam weet ik niet, maar ineens waren er Jappen die het ontdekten en de man hardhandig wegsleurden. Op een plek waar iedereen het kon zien kreeg de man een waterslang in zijn anus geduwd en werd hij volgepompt met water. Uiteindelijk blies het water zijn lichaam op en kwam hij gruwelijk aan zijn eind. Ik was ontzettend onder de indruk en vond het zo erg. Een vriendelijke man met een radio. Ik had het wel uit willen schreeuwen. Maar ik deed wat een ieder deed: ik bleef niet kijken en liep door. Degene die dit niet op kon brengen of het in zijn hoofd haalde er iets van te zeggen, werd op zijn knieën in de brandende zon gezet met een scherp geslepen bamboestok tussen zijn benen. Net zolang tot hij ook bezweek.

Niets zien, niets horen en niets zeggen, dat was de manier om te overleven. Ik besefte heel goed dat het niet normaal was, maar de dood hoorde in het kamp bij het leven. Ik begreep, alsof het me verteld was, dat je je aan niemand moest hechten, want mensen verdwenen altijd weer. Als je mensen niet in je hart binnenlaat, dan kun je ook niet ge-kwetst worden.

Ik werd niet ziek en hield me gedeisd. Ik bleef daardoor onopgemerkt door de Jappen. Veel oudere mannen kregen dat niet meer voor elkaar. Veel mensen waren ziek en leden aan tyfus, difterie of malaria. Er stierven zeker vijftien tot twintig mensen per dag. Daar was ik me van bewust. Iedere dag weer.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Manuela van Wijgerden op 07-01-2016
" Een heel aangrijpend verhaal waar je je als lezer helemaal in kan verliezen.Door dit boek te lezen komt de geschiedenis van Nederlands-indie heel erg dichtbij.Het verhaal van de heer Eddie Dirven is door de schrijfster op een respectvolle en boeiende manier weergegeven."
door Thomas op 14-03-2017
Mooi verhaal, realistisch beschreven.