Boekie!

Boekie! is een verzameling columns over allerlei onderwerpen die Frits Njio aanspreken. Van zijn liefde voor auto’s tot businessclass vliegen, door naar het pak Bastogne koeken op de achterbank van de auto. Het is een afwisselend geheel, waarin actuele onderwerpen worden afgewisseld met gebeurtenissen uit het verleden. Vermakelijk is het en soms erg herkenbaar. Zijn losse schrijfstijl zuigt de lezer direct zijn verhalen in die hierover meer wil weten. Zijn jarenlange ervaring als journalist komt hier goed van pas. De lezer weet direct waar het over gaat. Een absolute aanrader en bijna verplichte vakantielectuur!

"Bijna 25 jaar ben ik werkzaam als luchtvaart- en reisjournalist voor landelijke en internationale vak- en publieksmedia. Ik reis veel. In 1992 schreef ik een Kosmos reisgids over Canada en won prompt de Canadese persprijs Silver Goose Media Award. Ik volg de luchtvaartontwikkelingen op de voet. Verder schrijf ik columns en korte verhalen, naast kunstschilderen en fotograferen."

Rond de wereld in een week
 
In oktober 1999 ben ik in een week de hele wereld rondgereisd. Op vrijdagmiddag vertrek ik om vier uur van Schiphol naar Frankfurt, waar ik overstap naar Hong Kong. Na een dag gaat het zuidwaarts naar Sydney, Australië. Na twee dagen congres doen we Auckland, Nieuw Zeeland, aan. Na weer een dag op het Noordereiland steken we de Stille Oceaan over en landen in Los Angeles. Daar even uitgestapt en weer ingestapt om precies een week later weer op Frankfurt te landen en door naar Schiphol. Zo sta ik precies een week later weer op vaderlandse bodem. En hoe voel ik me daarbij?
 
Een grote wereldwijde luchtvaartalliantie heeft mij uitgenodigd om hun jubileum en symposium bij te wonen. Met Lufthansa vlieg ik van Schiphol naar Frankfurt, waar ik overstap op de lange vlucht naar Hong Kong. We worden in de watten gelegd met een glas sekt – hoe kan het anders – en Duitse heerlijkheden als Bratwurst en Schweinhacksen. Allemaal heerlijk en na een laatste ‘Bitte, noch ein Bit(burger bier)’, liggen we even later half onderuitgezakt in de grijs lederen businessclass stoelen naar een klein filmscherm te kijken. De bediening is zakelijk vriendelijk. De meeste zakenlieden zitten of voorovergebogen de kranten te lezen, of zitten achterover gezakt te dutten. Geen animo om een praatje aan te knopen, lijkt het.
Dan is het etenstijd en worden de tafeltjes uit de stoelleuningen getoverd. Het beeldscherm moet hier even wijken. De stoelen worden rechtop gezet en de eerste stewardess legt een damasten kleedje over het net ontstane plateau. Dan komt er uit een vliegtuigkarretje het voorafje. Ik kies voor vis met een witte Chardonnay erbij. Mmm, dat smaakt goed. Dan volgt het hoofdgerecht met biefstuk en een rode Bordeaux erbij. En nog eentje. Ik raak in gesprek met een gemoedelijke Duitser die in Hong Kong moet overstappen naar Taiwan. Hij werkt daar met veel plezier en heeft zijn Duitse vrouw vorig jaar ‘ingeruild’ voor een heuse Taiwanese. Als deze Audi nu maar geen Volkswagen blijkt te zijn, grap ik en hij moet er smakelijk om lachen. Zie je wel, Duitsers hebben wel degelijk humor.. Of ligt het aan mij?