Leven en omgaan met chronische pijn

Iedereen heeft wel eens pijn. Maar constante pijn, zonder tussenpauzes en geen medicijnen of behandelingen die echt werken, dat is nog iets anders. Marianne maakt het dagelijks mee. Zoals vele chronische pijnpatiënten krijgt ze naast de pijn ook te maken met onbegrip, onverschilligheid, onmacht, dokters, behandelingen, mutualiteiten, verzekeringen, werkloosheid. Haar ervaringen zijn dan ook de aanleiding geweest tot het schrijven van dit boek. Zij wil graag haar medepijnpatiënten steunen. Dit doet ze door praktische tips te geven, door steun te bieden op emotioneel vlak en tips te geven over hoe je als pijnpatiënt toch ook kan genieten van het leven.

"Een banaal auto-ongeval verandert mijn hele leven. Vanaf die dag heb ik pijn. Veel pijn. Ik kom terecht in een medische en burocratische mallemolen. Ik verlies mijn werk. Ik kom tot de ontdekkking dat zowel de klassieke als de alternatieve geneeskunde geen afdoende oplossingen bieden. Daarom ga ik zelf op onderzoek uit naar wat mijn pijn kan verlichten en hoe ik ook met pijn toch ook nog van het leven kan genieten."

Als je erg veel pijn hebt dan helpt het vaak om jezelf af te leiden met iets. Als je helemaal in iets kunt opgaan dan komt de pijn meer op de achtergrond te staan, ook al is het maar voor een korte periode. Je pijnlijke spieren en gewrichten krijgen dan de kans om wat te ontspannen waardoor de pijn soms ook voor een langere tijd effectief wat kan verminderen.

Veel pijnpatiënten durven niet te genieten van bepaalde activiteiten of durven bepaalde hobby’s niet (meer) uit te oefenen uit angst dan anderen dan zullen denken dat ze profiteren. Of ze vrezen dat anderen zullen denken: die hobby uitoefenen dat gaat wel maar werken dat gaat niet. Ik zou zeggen: trek je er niets van aan van wat anderen eventueel denken. Jij hebt evenveel recht om te genieten en om je te amuseren als ieder ander. Het is niet omdat je pijnpatiënt bent dat je geen plezier meer mag hebben en dat je geen vreugde meer mag beleven. Jij hebt zoals iedereen ook maar één leven (geloof in karma en reïncarnatie laten we hier even buiten beschouwing, het gaat om je leven nu). Als je middelen vindt die jouw leven aangenamer maken en die tegelijk je pijn wat kunnen doen verminderen en/of draaglijker maken dan moet je dat zeker doen.

En ook: het blijven focussen op wat je nog wel allemaal kan zorgt ervoor dat je positief in het leven blijft staan. Het is niet jouw fout of jouw zorg dat we in een maatschappij leven waar enkel de mensen die in staat zijn om te werken volgens de opgelegde normen worden aanzien als volwaardige mensen en waar het de tendens is dat enkel mensen die ‘hun werk gedaan hebben’ het recht zouden hebben om te genieten van het leven.