Samenvatting
Als je je als kind niet gedraagt, dan kun je maar beter uitkijken. Annemoarie komt zo op haar brommerbezem bij je binnenvallen om je een lel met haar toverstaf te geven. En dan gebeurt er meestal iets dat je niet gemakkelijk weer vergeet. Een toverfee uit Amsterdam komt nu eenmaal niet om softe wensjes te vervullen, maar om je keihard een lesje te leren.
Over de auteur
"Na een lerarenopleiding, in een tijd waarin naar leraren nauwelijks vraag was, rolde ik in de tekstschrijverij. Veel leuker. Sindsdien werk ik als tekstueel dienstverlener. Voor losse opdrachtgevers maar ook 12 jaar in loondienst. In 2012 eindigde dat dienstverband en kwam er meer ruimte voor eigen projecten. Annemoarie bedacht ik voor zoon Boris toen hij negen was en vond dat ik maar zelf iets moest verzinnen in plaats van voor te lezen."
Inkijk
Op een avond, Marco lag net in bed, hoorde hij ineens een soort brommergeluid. En er bewoog wat bij het raam. Marco dacht eerst: wat is dat voor een raar soort bromvlieg? Maar het was Annemoarie, de toverfee uit Amsterdam. Op haar brommerbezem scheurde ze door zijn slaapkamer. Eerst vlak langs de lamp, het scheelde maar een haar of ze was er tegenaan geknald, en toen recht op Marco af. Stokstijf bleef hij liggen. Boven zijn hoofd een knal achter uit de brommerbezem en BAF, het kleine zwarte figuurtje stortte met bezem en al vlak naast zijn hoofd op het hoofdkussen.
"Potverdorie, ik pleurt zo neer", klonk de harde stem van het kleine mollige vrouwtje naast zijn oor. Ze zette haar zwarte puntmuts recht en haalde een toverstokje tevoorschijn. Dat van die zwarte puntmuts, dat had je misschien niet gedacht. Een toverfee, denken veel mensen, heeft een leuk wit jurkje aan en vleugeltjes op de rug. Nou, Annemoarie niet. Eerlijk gezegd ziet ze er meer uit als een heks, maar toch is het een toverfee. Vreemd misschien, maar daarom komt ze ook uit Amsterdam.
"Wie ben jij?", vroeg Marco.
"Hou je d’r buiten, knul, er wordt je niks gevraagd", brulde Annemoarie. "Bovendien: ik heb weinig tijd, want ik heb nog meer te doen. Es even kijken. Ben jij dat ventje dat steeds andere kinderen schopt?"
"Ik?", zei Marco. En hij trok een verbaasd gezicht. Maar een toverfee neem je niet in de maling. En zeker Annemoarie niet.
BENS! Daar had hij al een knal met het toverstokje te pakken.
