Kan niet wachten tot ik het boek in handen krijg.
Samenvatting
Brummels Plukken is een bundel met korte verhalen, waarin Wiro Bossewinkel terug gaat naar de plek waar hij is opgegroeid. Hij beschrijft het leven van alledag, en zijn herinneringen getuigen van een scherp observatievermogen. Het boek is een nostalgische reis naar het verleden. Zonder gêne, kritisch, maar vooral met humor en liefde, beschrijft hij hoe het er destijds thuis en in de buurt toeging. De armoede, de standsverschillen, een vader die alcoholist was, de opkomst van de welvaart, zijn ontluikende homoseksualiteit, kortom een boeiend document over de tijd dat geluk nog heel gewoon was.
Over de auteur
"Ik ben in 1951 in Oldenzaal geboren, een prachtig en eeuwenoud stadje in Twente, en heb daar tot mijn 22ste jaar gewoond. Ik heb sociale wetenschappen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam, en ben daarna werkzaam geweest als organisatieadviseur. Door toeval kwam ik in aanraking met de Facebooksite Oud Oldenzaal en ik publiceerde daarop mijn herinneringen. Het was niet mijn ambitie om een boek te schrijven, maar de dingen gaan soms zoals ze gaan."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402218084 / 978-94-022-1808-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-07-2015
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 172
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik mag in het weekeinde graag een stukje rundvlees braden, maar in tegenstelling tot anderen laat ik het vlees net zo lang opstaan totdat de binnenkant wit van kleur en aan de droge kant is, en de buitenkant bijna zwart. In zo’n programma als ‘heel Nederland bakt/braadt’ zou ik met pek en veren de studio worden uit gedragen, maar ik vind dat nou eenmaal lekker. Pas heel veel later begreep ik hoe dat zo gekomen is. Tegen de tijd dat mijn moeder op zondagmiddag het eten klaar had, kon er pas met eten worden begonnen op het moment dat mijn vader thuis kwam. En mijn vader zat zondags in het café, die moest eerst worden opgespoord en vervolgens gemaand worden om naar huis te komen. Dat mochten wij dus doen, en dat was makkelijker gezegd dan gedaan, Oldenzaal stierf in die tijd van de cafés en hij kon letterlijk overal zitten, daar was geen peil op te trekken. Hij had zo z’n periodes en wisselde nog weleens van locatie, zijn favoriete stekjes waren café Het Paradijs op de Ganzenmarkt, café Kempers aan de Bisschopstraat, café De Boom aan de Bentheimerstraat, café Riek Seiger aan de Waagstraat, of een café aan de Deurningerstraat waarvan ik de naam niet meer weet. Ik noem er maar een paar. En als je hem dan eindelijk ergens had gevonden begon het zeuren van ‘papa kom nou mee’. Het kan niet anders dan dat De Zangeres Zonder Naam, bij het maken van liedje ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’, hier haar inspiratie vandaan heeft gehaald. Tegen de tijd dat mijn vader dan eindelijk bezopen naar huis kwam, was het prachtige, rode stuk braadvlees geslonken tot een zwartgeblakerd, uiterst droog en hard stukje vlees dat er niet meer uit zag.
Reviews (4)
Herinneringen van iemand blijken niet altijd de waarheid te zijn. Aardig geschreven maar zeker niet onderhoudend.
Kijk uit naar de terugblik en laat me graag verrassen.
Mooi boekje. Alleen het verzenden/ontvangen duurde erg lang.
