Te Laat
Thriller tegen de achtergrond van de Groningse gaswinning

Te Laat gaat over de strijd van de Groningers tegen de gevolgen van gaswinning. Aardbevingen veroorzaken schade, angst en verdriet. Overheden en ondernemingen kijken vooral naar de baten. De miljarden die beschikbaar komen, leiden tot corruptie en trekken diverse vormen van criminaliteit aan. In het Kafkaiaanse woud van organisaties en regels maken criminelen en corrupte bestuurders gebruik van kansen in de gaswinning, het vastgoed en het schadeherstel. Er ontstaat een wedloop tussen de criminelen en de recherche, waardoor de belangrijkste consequenties van de gaswinning buiten beeld blijven. Wat staat Groningen te wachten?

"Ik ben en blijf een Groninger, al woon ik sinds mijn veertiende in de Randstad. Mijn aandacht werd in toenemende mate getrokken door de aardbevingen, de manier waarop overheden en ondernemingen daarmee omgaan en hoe de bevolking wordt genegeerd. Kan dat niet anders?, vroeg ik mij af. Om informatie over te brengen, was in mijn ogen een leesbaar en spannend verhaal nodig. Onderzoek en fantasie brachten mij tot dit boek: Te Laat."

De ambulance en de politieauto kwamen hard aanrijden. Twee broeders en een agent liepen naar de auto. Hoofdagent van der Velde gaf de vrouw en man een hand.
‘Ik ben Pieter Goorts. Ik was op het land toen het gebeurde.’
‘En u?’, vroeg Erik aan de vrouw.
‘Jakoba Huitema. Ik kwam aanrijden toen het al gebeurd was.’
‘Het was een regelrechte moordaanslag’, zei Pieter. ‘Die vrachtauto heeft haar van achteren aangereden en van de weg geduwd. Ze sloeg een paar keer over de kop. Als die auto in de sloot was gekomen, had ze het niet overleefd.’
‘Hoe weet u dat het een vrouw is en dat ze leeft.’
‘Dat heb ik gecontroleerd. Ik heb de deur weer dicht gedaan en op jullie gewacht. Ik ga niet aan een zwaargewonde trekken.’
‘Uitstekend, meneer Goorts. U heeft de brandweer en de takelauto gebeld?’
‘Natuurlijk. Je kunt wel zien, dat het nodig is.’
Lekker doortastend, dacht Erik. Hij liep naar zijn collega, die hem wenkte.
‘De helikopter is gebeld. De broeders moeten haar er nu uithalen. Kun je die man vragen om te helpen?’, vroeg Wietze. Erik riep Pieter, die hielp om de plank naast de auto te houden. Een minuut later lag Masha op de plank. Ze wisten nog niet wie zij was. Masha was nat en koud. Ze werd afgedekt, op de brancard gelegd en in de helikopter geschoven. Het viel niet op dat een zwarte auto langzaam voorbij reed. Niemand zag de camera waarmee gefilmd werd, terwijl de helikopter opsteeg.
Een uur later stond Masha’s auto rechtop en vond de recherche haar tas. Dolf las de naam, pakte zijn telefoon en zei tegen Ria dat ze onmiddellijk Tom de Schutter moest bellen. ‘Moordaanslag op journaliste Masha de Weijer.’ Hij wachtte even en zei toen: ‘Ria, geen publiciteit.'