Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Het zijn niet alleen de cultuur en de natuur die Joost begeleiden tijdens zijn tocht door India, Nepal en Tibet. Ook de liefde vergezelt hem. Dat geeft zijn reis extra cachet. Samen met de 14 anderen in zijn groep geniet hij volop van het leven dat de nomaden in de woestijn en de monniken in Tibet leiden. Hij vergaapt zich aan de paleizen, tempels en kloosters. En de natuur overweldigt hem simpelweg. De liefde maakt alles nog indringender. In een opeenvolging van teleurstellingen, hartstocht en geluk maakt de liefde deze reis tot een bijzondere. Een engel in Tibet is daardoor veel meer dan alleen een reisboek. Wie de bereisde gebieden kent, is met dit boek spekkoper. Wie romantisch in elkaar steekt, is dat ook. Een boek, dus, voor een breed publiek.
Over de auteur
"Ik ben in 1954 als boerenzoon geboren en ik heb in Wageningen gestudeerd. In 1978 ben ik in dienst getreden bij het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, waar ik diverse functies heb vervuld. Mijn passie is het maken van reizen naar niet-westerse landen. De ervaringen tijdens mijn reizen naar India, Nepal en Tibet zijn het vertrekpunt geweest van dit boek. De romantische invalshoek in Een engel in Tibet is een combinatie van fictie en non-fictie."
Voordat ik in slaap val, bedenk ik me dat het mooi is om het verhaal van Evelien te horen. Ook ik vond het ten tijde van mijn eerste liefde allemaal erg spannend. Je bent echt op ontdekkingsreis op die leeftijd en maakt veel dingen voor het eerst mee. Iedereen die ik in mijn leven gesproken heb over de eerste liefde, kan het nog precies navertellen. Het maakt blijkbaar erg veel indruk. En ik besef ook dat Evelien en ik in de afgelopen twee weken langzamerhand maatjes zijn geworden. Ik bof met haar als kamergenoot.
De volgende ochtend staat er een wandeltocht op het programma, waarvoor we weer vroeg uit de veren moeten. Er zijn twee versies: een korte en een lange wandeltocht. Samen met Ben en Margriet, Henk en Jan, Edgar, Evelien en Marco waag ik me aan de lange tocht. Nu heb ik altijd begrepen dat je rustig aan moet beginnen als de weg omhoog gaat. Maar onze Nepalese gids denkt daar heel anders over. In een moordend tempo beklimmen we hijgend en badend in het zweet de traptreden omhoog en na minder dan anderhalf uur bereiken we Sarangkot. Dit dorp ligt op 1600 meter en we zijn begonnen op ruim 800 meter. Een stijging van bijna 800 meter dus! We zijn bekaf, maar onze Nepalese gids ziet er helemaal niet vermoeid uit; hij is het gewend. Hij logenstraft ook het idee dat je in de bergen echt bergschoenen nodig hebt. Terwijl wij allemaal een prima uitrusting hebben loopt hij gewoon op mocassins. Als we weer bijgekomen zijn gaan we naar beneden. Eerst een stukje vlak, maar vervolgens moeten we via steile trappen afdalen. De treden zijn soms zo smal dat ik mijn voeten dwars moet zetten. Margriet twijfelt wat erger is: tempelmoeheid of stenenmoeheid.
Een van de leukste boeken die ik de laatste tijd gelezen heb en inderdaad heel herkenbaar. Er zijn ook mooie beelden bij te schieten, dus misschien moet het ooit verfilmd worden. De climax in de romance komt een beetje vroeg (al in hoofdstuk 10 van de 20. Het zou leuk zijn als er in de hoofdstukken daarna meer spanning ontstond. Zelf ben ik onlangs met 24 techniekstudenten van de Hogeschool Utrecht naar India geweest en je merkt wel het reizen met of zonder gids. In het laatste geval moet je veel zelf uitzoeken en doe je ook wel dingen verkeerd. Bovendien zijn studenten wel meer geneigd om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken dan in het boek. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je zonder helm op een motor op de snelweg in India rijdt: je krijgt een boete van € 1,60.
Je weet ook nooit wat Aziaten accepteren van ons westerlingen. Ze kijken wel heel raar als niet alle westerlingen blank blijken te zijn. Onze groep met 2e-generatie Marokkanen, Iraniers, Chinezen en een vierde generatie Indier werd niet als een echte Europese groep gezien.
Het boek leert je ook een aantal nieuwe Nederlandse woorden, zoals Stupa (of stoepa?). Leuk, informatief en misschien wel een goede voorbereiding voor mensen die die kant op willen gaan.
