Menkes opvoeding
Het verhaal van een 'vergeten' kind
- Auteur
-
Erika van Koningsveld
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Prijs
- € 22 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Menkes opvoeding vertelt het waargebeurde verhaal van Erika. Erika is veertien jaar als Menke, haar vader, haar uit huis plaatst. Drieëntwintig jaar later zoekt Erika Menkes familie op. Erika wil weten waarom Menke haar uit huis heeft geplaatst en waarom Menkes familie haar nooit heeft gezocht. Alle informatie die Erika van Menkes familie krijgt, schrijft ze op in een aantekeningendocument. Met behulp van het aantekeningendocument legt Erika het goed bewaarde familiegeheim bloot. Erika gebruikt haar verhaal om aandacht te vragen voor Stichting Het Vergeten Kind.
Over de auteur
"Ik woon met mijn jongste dochter en twee honden in Rijswijk. Ik ben van jongs af aan al geïnteresseerd in de verhalen van de medemens. Vanaf het moment dat ik bij de bibliotheek boeken van de volwassenafdeling mag lenen, lees ik waargebeurde verhalen. In 2014 besloot ik, zonder me ergens voor te schamen, mijn eigen waargebeurde verhaal op te schrijven. Zo is Menkes opvoeding - Het verhaal van een ‘vergeten’ kind ontstaan. Ik wil met mijn boek duidelijk maken dat, als niemand zich verantwoordelijk voelt, huiselijk geweld en kindermishandeling generatie op generatie wordt doorgegeven."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402223712 / 978-94-022-2371-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 29-01-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 258
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik probeer het gesprek terug te voeren naar toen.
‘Weet je nog dat we met zijn drieën in de auto werden achtergelaten als Menke en Rineke boodschappen deden of samen gingen winkelen? Het kwam dan voor dat we uren in een snikhete auto zaten. Ik zat dan tussen jou en Michael in, om ervoor te zorgen dat jullie geen ruzie maakten. Voorbijgangers keken naar ons, maar niemand deed wat,’ beschrijf ik mijn herinnering.
Maar Alain koerst het gesprek weer naar zichzelf.
‘Vond jij het niet ziek dat ik elke dag naar de sportschool ging om te judoën?’
‘Nee hoor. Op de judomat kon jij je emoties kwijt.’ Alain staart zwijgend voor zich uit.
‘Weet je nog dat ik een nieuwe fiets voor mijn verjaardag kreeg en een heel klein transistorradiootje? Ik weet nog goed dat jij zo ontzettend boos was, omdat je voor de zoveelste keer nieuwe judospullen kreeg, maar geen radio. Die jij ook zo graag wilde hebben. Jij wilde het zo graag dat ik op mijn verjaardag het radiootje aan jou gaf.’
‘Nee, dat kan ik me niet meer herinneren.’ Alain gaat verder. ‘Wat ik me nog wel levendig herinner is de vakantie in Spanje. Op een avond lukte het je niet om normaal te ademen. Volledig in paniek rende ik naar de woonkamer en schreeuwde ik: "Erika gaat dood! Erika gaat dood!" Ik werd direct door pa naar de slaapkamer teruggestuurd. Ik ging terug naar bed en luisterde alleen maar naar het piepende geluid wat je maakte. Helemaal niemand kwam kijken.’
‘Weet je nog dat we met zijn drieën in de auto werden achtergelaten als Menke en Rineke boodschappen deden of samen gingen winkelen? Het kwam dan voor dat we uren in een snikhete auto zaten. Ik zat dan tussen jou en Michael in, om ervoor te zorgen dat jullie geen ruzie maakten. Voorbijgangers keken naar ons, maar niemand deed wat,’ beschrijf ik mijn herinnering.
Maar Alain koerst het gesprek weer naar zichzelf.
‘Vond jij het niet ziek dat ik elke dag naar de sportschool ging om te judoën?’
‘Nee hoor. Op de judomat kon jij je emoties kwijt.’ Alain staart zwijgend voor zich uit.
‘Weet je nog dat ik een nieuwe fiets voor mijn verjaardag kreeg en een heel klein transistorradiootje? Ik weet nog goed dat jij zo ontzettend boos was, omdat je voor de zoveelste keer nieuwe judospullen kreeg, maar geen radio. Die jij ook zo graag wilde hebben. Jij wilde het zo graag dat ik op mijn verjaardag het radiootje aan jou gaf.’
‘Nee, dat kan ik me niet meer herinneren.’ Alain gaat verder. ‘Wat ik me nog wel levendig herinner is de vakantie in Spanje. Op een avond lukte het je niet om normaal te ademen. Volledig in paniek rende ik naar de woonkamer en schreeuwde ik: "Erika gaat dood! Erika gaat dood!" Ik werd direct door pa naar de slaapkamer teruggestuurd. Ik ging terug naar bed en luisterde alleen maar naar het piepende geluid wat je maakte. Helemaal niemand kwam kijken.’
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek