Een heerlijk boek om te lezen. Alsof je er zelf bij bent. Irene neemt je met haar man en kinderen mee op reis. Ook de tips zijn handig als je naar China gaat. Wat wel en wat niet te doen en waar je op moet letten. Zeker de moeite waard om ook als reisgids mee te nemen.
Drijvende oogballen in een pannetje!
Met onze dochters op reis door China
- Prijs
- € 20 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Wat hebben zij met wc’s?
Waarom aten ze 22 keer bij McDonald’s?
Wat zijn ‘drijvende oogballen in een pannetje’?
Waarom aten ze 22 keer bij McDonald’s?
Wat zijn ‘drijvende oogballen in een pannetje’?
Irene Zwaan reisde met haar man en twee kinderen van acht en tien jaar oud door China. De vele contrasten van het land heeft ze tijdens de reis opgeschreven in een dagboek dat de basis is geweest voor dit reisboek. In dit reisverslag maakt het gezin mooie, ontroerende en hilarische momenten mee. Zij verbleven in bijzondere hotels, namen vliegtuigen, nachttreinen en metro’s door heel het land en beleefden een reis om nooit te vergeten.
Behalve de mooie en persoonlijke momenten die het gezin heeft meegemaakt, vindt de lezer in dit reisboek een heel aantal praktische tips om het beste uit een reis door China te halen!
Over de auteur
"Ik ben Irene Zwaan, tatoeëerder en kunstenares met een passie voor reizen. Niet verwonderlijk met een broer in Aruba en familie in California, Australië en India.
Vele landen heb ik bezocht, maar China heeft toch wel het meeste indruk achtergelaten.
Drijvende oogballen in een pannetje is een typisch voorbeeld van het soort reis wat ik graag onderneem. Niet altijd even makkelijk als je de taal niet beheerst, maar hierdoor ontstaan wel de grappigste momenten."
Vele landen heb ik bezocht, maar China heeft toch wel het meeste indruk achtergelaten.
Drijvende oogballen in een pannetje is een typisch voorbeeld van het soort reis wat ik graag onderneem. Niet altijd even makkelijk als je de taal niet beheerst, maar hierdoor ontstaan wel de grappigste momenten."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402223651 / 978-94-022-2365-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 05-02-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Reizen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 112
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Ik moet ineens hoognodig naar de wc. Ik vermoed dat er diarree aankomt, tenminste zo voelt het. Als ik de wc binnenloop is er nergens wc papier te bekennen. Dus ga ik naar de dames, die in een hokje bij de ingang staan.
Ik vraag met gebarentaal naar wc-papier. Wijs met mijn hand naar me billen en maak maar een veeg beweging. Engels spreken kunnen ze niet. Gelukkig snappen ze me, want ik heb best wel veel haast, zeg maar! Dan krijg ik maar twee velletjes. Hoe leg ik nou met gebarentaal uit dat ik diaree heb. Dan maar nee knikken en meer vragen door het papier aan te wijzen. Ik krijg nog één velletje erbij. Nou word ik toch erg onrustig en maak ik veel geluid en bewegingen. Waarop het vrouwtje nee schudt. Ik knik ja, zij schudt nee. Ik weet niet meer welke beweging ik maakte, maar deze keer krijg ik gelukkig meer! Nu racen naar de wc. Gelukkig zijn er ook normale wc´s, want op veel publieke wc´s heb je alleen maar een gat in de grond. Pffff dat luchtte enorm op!!!
Als ik terug loop zie ik een menigte Chinezen rondom de meiden. Ze zijn allemaal foto´s aan het maken. Om de beurt poseert er wel iemand met ze. Achter hen zijn de mooie gebouwen van de Verboden Stad zichtbaar, heel fotogeniek, maar iedereen staat omgedraaid foto´s van onze dochters te maken. Het is wel bijzonder om dit zo mee te maken.
Ik vraag met gebarentaal naar wc-papier. Wijs met mijn hand naar me billen en maak maar een veeg beweging. Engels spreken kunnen ze niet. Gelukkig snappen ze me, want ik heb best wel veel haast, zeg maar! Dan krijg ik maar twee velletjes. Hoe leg ik nou met gebarentaal uit dat ik diaree heb. Dan maar nee knikken en meer vragen door het papier aan te wijzen. Ik krijg nog één velletje erbij. Nou word ik toch erg onrustig en maak ik veel geluid en bewegingen. Waarop het vrouwtje nee schudt. Ik knik ja, zij schudt nee. Ik weet niet meer welke beweging ik maakte, maar deze keer krijg ik gelukkig meer! Nu racen naar de wc. Gelukkig zijn er ook normale wc´s, want op veel publieke wc´s heb je alleen maar een gat in de grond. Pffff dat luchtte enorm op!!!
Als ik terug loop zie ik een menigte Chinezen rondom de meiden. Ze zijn allemaal foto´s aan het maken. Om de beurt poseert er wel iemand met ze. Achter hen zijn de mooie gebouwen van de Verboden Stad zichtbaar, heel fotogeniek, maar iedereen staat omgedraaid foto´s van onze dochters te maken. Het is wel bijzonder om dit zo mee te maken.